21-ე საუკუნის „შავი ჭირი“- შიდსი

საქართველოში 2011 წლის 1 დეკემბრის მონაცემებით რეგისტრირებულია შიდსით ინფიცირების 3080 შემთხვევაა, აქედან 2268-მამაკაცი, 812 -ქალი. პაციენტთა უმრავლესობა 29-40 წლამდე. 680 ადამიანი გარდაცივალა. მკურნალობაზეა 1066 პციენტი, მათგან 39 ბავშვი.ეს არის დარეგისტრირებულთა რაოდენობა, რაც გულისხმობს რომ მაჩვენებელი რელურად 4000-მდე აღწევს.  ასეთ საზარელ სტატისტიკას გვაწვდის შიდსის ცენტრი (aidscenter.ge).  მსოფლიოში შიდსის გავრცელების სტატისტიკა შემდეგია:

შიდსი  213 ქვეყანაში გავრცელებული დაავადებაა. ინფიცირებულთა 90% განვითარებად ქვეყნებზე მოდის. აივ ინფიცირების ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი, ოფიციალურად, ამერიკის შეერთებულ შტატებშია. შიდსის ეპიდემიის დაწყებიდან დღემდე დაავადების შედეგად 20 მილიონი ადამიანი გარდაიცვალა. მხოლოდ 2005 წელს დაინფიცირდა 4,9 მილიონი ადამიანი, მათ შორის, 700 000 ბავშვი. ამავე წელს შიდსის ვირუსით სამ მილიონამდე ადამიანი გარდაიცვალა. ჯანდაცვის მსოფლიოს ორგანიზაციის უკანასკნელი სტატისტიკური მონაცემებით, 34 მილიონ ადამიანზე მეტია აივ/შიდსის მატარებელი. მსოფლიოში ინფიცირების შემთხვევების ნახევარი 15- დან 24 წლამდე ასაკის ადამიანებზე მოდის.

შიდსი (შეძენილი იმუნოდეფიციტის სინდრომი)  აზიანებს ადამიანის იმუნურ სისტემას და იგი იღუპება ისეთი დაავადებით, რომელიც ჯანმრთელი ადამიანისათვის განკურნებადია (მაგ. ფილტვების ანთებით).

ტერმინი – “შიდს”– ით აღინიშნება დაავადების ბოლო სტადია.

შიდსი პირველად გამოვლინდა   1981 წელს აშშ–ში, ლოს-ანჯელესში. 1982 წელს კონტროლისა და პრევენციის ცენტრის მიერ ოფიციალურად იქნა რეგისტრირებული, 1983 წელს საფრანგეთში და ბეთესლაში (აშშ) ვირუსი ერთდროულად იქნა აღმოჩენილი. მსოფლიოში ეპიდემიის დაწყებიდან დღემდე 40,3 მლნ. ადამიანია ინფიცირებული.

აივ–ვირუსის გადაცემის გზები:

– სქესობრივი კონტაქტით.

– აივ–ით ინფიცირებული სისხლის გადასხმით.

– ვერტიკალური გზით (ინფიცირებული დედიდან ნაყოფზე, ან ახალშობილზე მშობიარობის, ან ძუძუთი კვების დროს).

– არასტერილური სამედიცინო ინსტრუმენტების გამოყენების დროს.

– სხვისი ჰიგიენური საშუალებების გამოყენების დროს ( საპარსი, კბილის ჯაგრისი).

_ ტატუირების (სხეულის მოხატვა) ან პირსინგის (კანის დაზიანება , ყურების გახვრეტა) დროს.

აივ–ით ინფიცირების ნიშნები:

– ტემპერატურის უმიზეზოდ მომატება 1 თვეზე მეტი ხნის განმავლობაში.

– სხეულის წონის კლება 10%–ზე მეტად.

– ოფლიანობა

– ლიმფური კვანძების გადიდება

– საერთო სისუსტე

– ფაღარათი

– გამონაყარი სახეზე და ლორწოვან გარსზე

– თეთრი ფერის ნადები ენაზე

– გახანგრძლივებული ფილტვების ანთება

– ნერვული სისტემის სხვადასხვა დაზიანება

ვირუსის გავრცელების ხელისშემწყობი ფაქტორებია :

– სამედიცინო ინსტრუმენტების და სასტერილიზაციო საშუალებების ნაკლებობა.

– ნარკოტიკების ინტრავენური მოხმარება

– საქართველოს მეზობელ ქვეყნებში ინფექციის მატება                                                                                      _ შიდსის შესახებ ცოდნის დაბალი დონე.

მკურნალობა:

დღესდღეობით შიდსისგან სრული განკურნება შეუძლებელია. მაგრამ არსებობს სპეციალური სახის მკურნალობა, რომელიც აივ ინფიცირებულ/შიდსით დაავადებულ პიროვნებას სიცოცხლეს უხანგრძლივებს და სრულფასოვანს ხდის.თუმცა აღსანიშნავია, რომ მკურნალობა ეფექტურია ადრეულ დიაგნოსტიკის დროს, ღრმა სტადიის დროს სამედიცინო ჩარევა  დაგვიანებულია. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის უახლესი ანგარიშით იმუნოდეფიციტის ვირუსით დაავადაებულთა რიცხვი 2011 წელს 21% შეცრიდა, საქართველოში სამწუხაროდ ყოველწელს იზრდება ინფიცირებულთა და დაღუპულთა რიცხვი.  თუმცა მიუხედავად ამისა შიდსით წელიწადში 2,7 მილიონი ადამინი იღუპება ეს კი ისევ დაგვიანებული დიაგნოსტიკის და მკურნალობის ბრალია. 2010 წელს დაფინანსების შემცირებამ წინა წლებთან შედარებით  თითქმის მილიარდ დოლარს შეადგენს, რაც აფერხებს წინსვალსა და ამ დაავადებასთან ბრძოლის საშუალებებს.   საქართველოშო ამ სენთან ბრძოლას სხვადასხავ საშუალებით ცდილობენ . ვინაიდან  შიდსის გავრცელების ერთ-ერთი მთავარ მიზეზი ინფრმაციის არ ქონას წარმოადგენს, ამის აღმოსაფხვრელად ტელევიზორში  არაერთი სოციალურ რეკლამას ვნახავთ, თუმცა ვერ ვიტყვით დაზუსტებით  რამდენად ეფექტურია მხოლოდ სოციალური რეკლამები.   შიდსის მკურნალობა და დიაგნოსტიკა საქართველოში  უფასოა, თანხებს გამოჰყოფს სახელმწიფო და დონორი ორგანიზაციები. მაგრამ ეს თანხები საკმარისი არ არის რათა მოსახლეობას გაუწიონ მკურნალობა. მედიასაშუალებებით გავრცელდა ინფორმაცია, რომ 2012-2013 წლებში შიდსით დაავადებულთა უფასო მკურნალობა შეწყდებოდა ვინადიან „გლობალური ფონდის“ დაფინანსებთა სიაში საქართევლო აგარ შედის. ეს ინფორმაცია უარყო ჯანდაცვის მინისტრმა ანდრია ურუშაძემ. მან განაცხადა რომ, შიდსის დიაგნოსტიკა და მკურნალობა ისევ უფასო იქნება, ძირითად ხარჯებს ფარავს სახელმწიფო, ნაწილი დაფინანსეა საერთაშორისო ინსტტუტებიდანაც მდის და ეს მომავლაშიც გაგარძელდება.“

15 მაისი არის შიდსით გარდაცვლილთა ხსოვნის საერთაშორისო  დღე. ამ დღეს ასეულ ათასობით ადამიანი მსოფლიოში სანთელს ანთებს.ასეთი სახით ხდება გარდაცვლილთა გახსენება და მათი ახლობლების თანაგრძნბა. ეს ხელს უწყობს მსოფლიო მოსახლეობის თანაგრძნობის გაღვიძებას შიდსით დაავადებულთა მიმართ და ამ აქტალური პრობლემის მიმართ ინტერესის უფრომ ემტად გამოწვევას.   ეს ღონისძიება უკვე 28-ედ ტარდება.

საქართველოც  ტრადიციულად უერთდება მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებს, შიდსით გარდაცვლილთა ხსოვნის მსოფლიო დღის აღნიშვნაში.15 მაისს აკ. წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, გაიმართა ღონისძიების ოფიციალური გახსნა. მოეწყო ნახატების და ფოტო ნამუშევრების გამოფენა.აჭარაში რეგიონის ჯანდაცვის სამინისტროსა და საზოგადოებრივი ჯანდაცვის სამმართველოს ინიციატივით სპორტული ღონისძიება მიეძღვნა.

შიდსმა დღეს მყარად  მოიკიდა ფეხი მსოფლიოში და მას აქტიურად ებრძვიან ყველგან, არც საქართევლოა გამონაკლისი. დღეს შიდს მოიხსენიებენ, როგორც „შავ ჭირს“. რეალურად ის ძალიან დიდი საშიშროებას წარმოადგენს. ამიტომაც არამარტო სახელმწიფოებმა და სხვადსვხა ორგანიზაციებმა უნდა იზრნუნონ ამ ჭირის მოსაშორებლად, არამედ მოასხლეობამაც. ინფრმირებულობა, სიფრთხილე, თავდაცვა შესაძლებელს ხდის შიდსის დაძლევის, ასევე მოსახლეობის მხარდაჭერა შიდსით დაავადებულთა მიმართ, გვერდში ამოდგომა, საერთო პრობლემის წინააღმდეგ ერთიანი ბრძოლა. ეს არის ყველაზე კარგი საშუალება დასძლიო შიდსი.

 

 

 

 

ვეფხისტყაოსანი თუ საპნის ოპერა

       55 საჯარო სკოლის ქართული მასწავლებელი, ლია გაგნიძე, ჩემი მეზობელია და  ქართულის ცოდნის გამტკიცების მიზნით  მასთან მომზადება დავიწყე ერთი წლის წინ. ერთხელაც როდესაც მასთან ავედი, ჩვეულებრივად, გაკვეთილზე ქალბატონი ლია წამლების ამარა დამხვდა.  ძალიან ცუდად იყო და გაოგნებული სახით ერთი და იგივეს იმეროებდა:  „ ვაიმე რა გავიგე, ვაიმე ეს რა თქვესო“  ვკითხე რა მოხდათქო.   მან კი ხელის კანაკლით და გაოგნებული სახით მიპასუხა: „ ეს რა მითხრეს, რა გამიბედეს, ვეფხისტყაოსანი არ გვინდაო რომ ვისწავლოთო, სულეობაო და  საპნის ოპერას გავსო. გესმის შენ რა მითხრეს რაზე მითხრეს ვეფხისტყაოსანზე. როგორ მეგონა ამას რომ მეტყოდნენ, ყველაზე კარგი კლასი ეს მყავდა და რა გამიბედეს.“  მე შევეცადე დამემშვიდებინა და ვთხოვე დავსწრებოდი მის გაკვეთილს. ძალიან დამაინტერესა და მეორე დღეს  ქალბატონი ლიკას გაკვეთილზე როგორც მოსწავლე ისე მივედი.

ჩვეულებრივ 9 სააათზე ავდექი, გამახსენდა სკოლა და ბედნიერიც კი ვიყავი, განსაკუთრებით მოვემზადე.  კლასი ამართლებდა ქართულის კაბინეტის იმიჯს, იგი  მორთული იყო გამოჩენილი ქართველი მწერლების სურათებით. მარჯვენა კედელზე აკაკის, ილიას და გალაქტიონის სურათები იყო გაკრული, იქვე ბაგრატის ტაძარიც. მარცხენა კედელზე კი  შოთა, ვაჟა და სამების ტაძარის სურათები. ძალიან მყუდროდ იყო თვითონ კლასიც მოწყობილი.

ზარიც დაირეკა და დაიწყო გაკვეთილი. კლასში შევედი ქალბატონმა ლიკამ ჩემი თავი გააცნო როგორც ჟურნალისტი, მართალია მე არ ვიყავი ჟურნალისტი მაგრამ ძალიანაც მესიამოვნა. კლასში გოგოების რაოდენობა ჭარბობდა.  შესამჩნევი იყო „სასტავებად“,  ჯგუფებად დაყოფა. მარჯვენა მხარეს „სასტავად“ ისხდნენ: ელენე ოგბაიძე, მარი ნადირაძე, მაკა ზედაშიძე  და დაოშვილი სოფო. მათი ჩაცმულობა დღევანდელი მოდის მიმდინარეობის კარგი მაგალითი იყო. ყველას ყურსასმენები ჰქონდათ ყურში ჩადებული და მუსიკის მოყვარულებს გავდნენ. ისინი ერთად იჯდნენ და ერთმანეთს მხარს უბამდნენ თუ რატომ იყო ვეფხიტყაოსანის სწავლება სკოლებში ცუდი და რატომ არის ეს ნაწარმოები ასეთი მიუღებელი. ხოლო ამ ჯგუფს ეწინააღმდეგებოდა მათ საპირისპირო მხარეს მჯდომი გოგოების „სასტავი“ რომელშიც შედიოდნენ: სალომე ზაალიშვილი, ზედაშიძე მაკა,  ნათია ჭეიშვილი და ანა ჩარკვიანი. ეს ორი ჯგუფი სასტიკ დისკუსიაში ჩაება, ერთმანეთს საყვარელი სიტყვებით ეალერსებოდნენ და თავგამოდებით ცდილობდნენ თავიანთი აზრი დაემტკიცებინათ. ელენემ წამოიძახა საერთოდ არც გააქვთ წაკითხულიო და რას დაობთო, მაგას პასუხიც მოყვა: შენ ხომ გაქვს წაკითხულიო რა, ჭორაობის მეტს არაფერს აკეთებ. თქვა სალომემ.  მე ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა თითქოს არა აზრთა შორის იყო კამათი არამედ, ჯგუფებს შორის, და ცდილობდნენ თავიანთი ჯგუფის უპირატესობა დაემტკიცებინათ. ბიჭები ჯგუფებად არ იყვნენ დაყოფილნი, ცალკე იჯდნენ ერთად და გემრიელადაც იცინოდნენ ამ სულელურ, როგორც თვითონ თქვეს, კამათზე, დიდად თავს არ იჩენდნე და ბოლოს ქალბატონმა ლიკამ მოსთხოვა მათაც გამოეთქვათ  აზრი. კეკენაძე დათომ, ლომსაძე გიორგიმ და სანდრო კობალაძემ არც ერთი ჯგუფის მხარე არ დაიკავეს და საერთოდ დაეთახნმეს რომ ეს არის საუკეთესო ნაშრომი, არის ძნელი მაგრამ აუცილებელი სასწავლი.

კამათი ძალიან გამწვავდა ყველამ მარი ნადირაძე დაადანაშაულა, ვინაიდან მან წამოჭრა ეს აზრი პირველად, ის გაკიცხეს მეორე ჯგუფის წევრებამ.  ბოლოსკენ მარი ნადირაძე  ატირდა. ქალბატონმა ლიამ ჰკითხა რა გატირებსო. მარიმ პასუხი ვერ გასცა, ხელებს იფშტვენდა და რაგაცეებს ამბობდა რაც, ვერც მე გავიგე და ვერც  კლასმა.   20 წუთიღა იყო დარჩენილი გაკვეთილის დამთავრებამდე და ქალბატონმა ლიამ შესთავაზა მოსწავლეებს თავიანთი აზრი  ქაღალდზე გადმოეტანათ. სათაურით რატომ არ მომწონს „ვეფხისტყაოსანი“.  მხოლოდ რამოდენიმე ნაწერი ჩააბარეს:

მარი ნადირაძე  VIII   კლასი _  მე არ მომწონს „ვეფხისტყაოსანი“ , გალაქტიონი ან სხვა პოეტის ლექსი მირჩევნია. რითმა აგებული არის უშინაარსო. სიამოვნებას არ იღებ. არასოდეს მომდომებია წაკითხვა. ვწუწუნებ და არ ვსწავლობ. ენის გასატეხია და არ ვაღიარებ რომ ჭკვიანურად არის დაწერილი.  სრულიად უბრალოდ მიმაჩნია შინაარსი. საპნის ოპერას გავს და მხოლოდ გამოცდების ჩაბერიბსთვის კითულობენ თორემ არც წაიკითხავდნენ.   მე ვეფხისტყაოსანი იმიტომ  არ მომწონს რომ ჩემთვის ადამიანი რომელიც ტირის მიუღებელია, მითუმეტეს მამაკაცი.

დაოშვილი სოფო   VIII  კლასი _  მე არ მომწონს „ვეფხისტყაოსანი“ იმიტომ რომ ეს არის ძალიან ძნელი პოემა მასში არის ძნელი და ჩემთვის გაუგებარი სიტყვები.

ელენე ოგბაიძე   VIII  კლასი _  კლასში მე და ჩემი მეგობარი თავგამოდებით ვამტკიცებით რატომ არ გვიყვარდა ვეფხისტყაოსანი. მარიმ თქვა რომ ტიპიური საპნის ოპერის შინაარსი აქვსო ამ წიგნს. მე არ მიყვარს რადგან ჩემთვის სხვა მწერალი თუ პოეტი უფრო მისაღები შეიძლება იყოს. კლასში ბევრი ისეთი ბავშვი მედავება რომელთაც ნახევარიც  არ ჰქონდათ წაკითხული ეს წიგნი,  არამცთუ მთლად.

მაკა ზედაშიძე   VIII   კლასი _   უინტერესოა და თუ სიტყვების განმატებას ვერ ვიგებ.

ასე ლაკონიურად  გადმოსცა თავისის აზრი მაკამ.

მოწინააღმდეგე ჯგუფის გოგოებმა საქებარი სიტყვები არ დაიშურეს რათა ედიდებინათ ვეფხისტაოსანი.

ანა ჩარკვიანი  VIII   კლასი _  „ ვეფხისტყაოსანი“  მსოფლიოში აღიარებულია ერთ-ერთ საუკეთესოდ სხვა მრავალთ შორის. მან რვა საუკუნეს გაუძლო. სიუჟეტი საკმაოდ ბანალურიაო , ასე თქვა ჩემმა კლასელმა,  მაგრამ აქვე უნდა გავუსვათ ხაზი იმას რომ  ბანალურობა არ უკარგავს აღიარებულ სილამაზეს და თანხმდება მასში გაბნეული სიბრძნე და გარითმული სტრიქონები.

სალომე ზაალიშვილი             VIII   კლასი _   მე ვფიქრობ რომ თანამედროვე ხალხს აქვს კომპლექსი ცრემლებისა. ჩემი აზრით, ისინი ვერ იგებენ რუსთაველის მიერ ახსნილ სიყვარულს, რადგან დღესდღეობით სიყვარულის ცნება ცოტა გაუფასურებულია.

 

კეკენაძე დათო  VIII   კლასი _ „ მე მიყვარს ვეფხისტყაოსანი. ეს პოემა აგებულია ადამიანის გრძნობაზე, ცხოვრებაზე და ეს ყოველივე გადმოცემულია ბრძნულად.

ამ ნაწერების კითვაში ზარიც დაირეკა და ყველანი უცებვე გაიქცნენ კლასიდან. ქალბატონი ლია დამწუხრებულმა შემომხედა და მკითხა:  „ ჩემი ბრალია?  ვერ ვასწავლე ვეფხისტყაოსანის სიყვარულიო? „   მე გავოგნდი არ მოველოდი ამ შეკითხვას და პასუხი არ გავეცი ისე გამოვედი კლასიდან ორი სართული ჩავიარე და როდესაც გარეთ გამოვედი პასუხი კიდევ არ მქონდა.                                                                                                                                                                          

”კონსტიტუციის 42-ე მუხლი“

მოკლედ, რომ ავხსნა დავინტერესდი საქართველოში არსებული არასამთავრობო ორგანიზაციებით. არც ისე მცირე რაოდენობას წავაწყდი, ყოველი მათგანი საინტერესოდ მივიჩნიე, თუმცა იმასც ვერ ვითყვი თუ რამდენად საჭირო და არსებობისათვის აუცილებელ დატვირთვას წარმოადგენენ, არჩევანი ბიოლოს არასამთავრობო ორგანიზაცია „კონსტიტუციის 42-ე მულზე“ გავაკეთე, როგორც თავად აღნიშნაცენ სრულიად აპოლიტიკური და დამოუკიდებელი ორგანიზიზაციაა, რომელიც მხოლოდ ადამინის უფლებების დაცვის განხორცილებაზე ზრუნავენ, საკამოდ მდიდარი გამოცდილების მქონე წარსული ააქვთ და ამავე დროს ყველა მსურველს, შესაბამისი განათლების მქონდე ამ შემთხვეაში კუსრდამთავრებულებს  ეძლევათ საშუალება სტაჯირება გაიარონ და ბოლოს სამუსაო ადგიულიც კი იშოვონ, ასევე ისიც აღსანიშნავია, რომ საკმაოდ წარმატებულ პროეკტებს ახორციელებენ, წინასიტყვაობით თავი, რომ არ მოგაწყინოთ, წარმოგიდდგენთ ჩემს მიერ დაწერილ არც ისე მოკლე მიმოხილვას, იმისა თუ რას წარმადგენს და რას გვთავაზობს ეს ორგანიზაცია.

 

დაარსებულია: 

12 სექტემბერი, 1997 – 19:00

მისია: 

დემოკრატიული პროცესების მხარდაჭერა ადამიანის უფლებათა შესახებ საზოგადოებრივი ცნობიერების ამაღლება ორგანიზაციის შესაძლებლობათა განვითარება

აღმასრულებელი დირექტორი: 

მანანა კობახიძე

კონსტიტუციის 42-ე მუხლი” არის არასამთავრობო, აპოლიტიკური, ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაცია, რომელიც დაფუძნდა 1997 წლის 12 სექტემბერს. ორგანიზაციის წევრები არიან პროფესიონალი ადვოკატები, რომლებიც ადამიანის უფლებათა დარღვევის მსხვერპლთ უზრუნველყოფენ უფასო იურიდიული დახმარებით, სასამართლოში და სხვა სახელმწიფო დაწესებულებებში წარმომადგენლობით.

პროექტები: 

ტრეფიკინგის მსხვერპლთა იდენტიფიკაციისა და დახმარების ხელშეწყობა საქართველოში (განსაკუთრებით აჭარის რეგიონში)

სტრატეგიული სამართალწარმოება კავკასიაში

სტრატეგიული სამართალწარმოება ქვეყნის შიგნით: ადამიანის უფლებათა დაცვის საერთაშორისო მექანიზმების დანერგვა

საზოგადოების მიმართ ხელისუფლების ანგარიშვალდებულებების გაზრდა და კანონის უზენაესობის ხელშეწყობა საქართველოში

პროკურატურის რეფორმის მხარდამჭერი პროექტი(II ფაზა)

 

მიმართულება:

• საერთაშორისო სამართალი;
• ადმინისტრაციული სამართალი;
• ადამიანის უფლებები;

პროგრამისშინაარსი:

პროგრამის ფარგლებში დაგეგმილი ღონისძიებები მიმართულია სამართლის სკოლის სტუდენტების პრაქტიკულ საადვოკატო საქმიანობაში ჩართვისა და მათთვის შესაბამისი უნარ-ჩვევების გამომუშავებისაკენ. პროგრამა ბაკალავრებს საშუალებას მისცემს სწორად შეაფასონ საკუთარი შესაძლებლობები და დაგეგმონ კარიერა.
ამ მიმართულებით ორგანიზაციას „კონსტიტუციის 42-ე მუხლი“ საკმაოდ მდიდარი გამოცდილება აქვს. 1988-2003 წლებში ორგანიზაცია იურიდიული კლინიკის პროგრამას ახორციელებდა ამერიკის ადვოკატთა ასოციაციის ფინანსური მხარდაჭერით. იურიდიული კლინიკა ორგანიზაციის საქმიანობის ერთ-ერთ პრიორიტეტულ მიმართულებას წარმოადგენს.  სტუდენტებს შესაძლებლობა ექნებათ გაეცნონ არასამთავრობო ორგანიზაციის საქმიანობის თავისებურებებს და თვითონაც ჩაერთონ მთელ რიგ ღონისძიებებში, რაც მათ მიერ მიერ მრავალფეროვანი გამოცდილების მიღების გარანტია იქნება.

 

 

 

 

 

პრაქტიკული საკითხები:

1. პროფესიული ეთიკა;
2. კლიენტის ინტერვიურება და კონსულტირება;
3. სხვადასხვა სამართლებრივი დოკუმენტის მომზადება;
4. ადვოკატის პროფესიული უნარ-ჩვევები.
5. სასამართლოში წარმომადგენლობა

პროგრამის ფარგლებში განსახორცილელებელი ღონისძიებები:

• მოსამაზადებელი პერიოდი – ვინაიდან ორგანიზაციის წესდებით ნებისმიერი პროგრამის ფარგლებში არსებული ვაკანტური თანამდებობის დასაკავებლად აუცილებელია კონკურსის გამოცხადება, პროგრამის განხორციელების პირველ თვეს მოხდება პროგრამის თანამშრომელთა შერჩევა. პროგრამის ფარგლებში დასაქმდება 4 ადვოკატი და კოორდინატორი რომელთაც ექნებათ მსგავს პროგრამებში მუშაობის გამოცდილება, სურვილი და სათანადო მოტივაცია.
• პროგრამის პრეზენტაცია – პროგრამის განხორციელების დაწყების პირველივე თვეს მოეწყობა პროგრამის პრეზენტაცია პროგრამის შესახებ ინფორმაციის გავრცელების მიზნით. რეზენტაციაზე მოწვეული იქნებიან მასმედიის, არასამთავრობო ორგანიზაციების, უმაღლესი სასწავლო დაწესებულებების და სხვ. წარმომადგენლები. სტუმრების შერჩევა და მოწვევა მოხდება ერთობლივად პროგრამის პარტნიორთა მიერ.
• სტუდენტებისა და პროგრამის თანამშრომელთა გაცნობითი შეხვედრა – ვინაიდან პროგრამის პირველი ეტაპი მოიცავს ონლაინ სწავლებას, აუცილებელია მოხდეს პროგრამის თანამშრომელთა და სტუდენტთა ურთიერთგაცნობა, რაც მნიშვნელოვნად გაადვილებს სწავლების პროცესს. შეხვედრა მიზნად ისახავს საკონტაქტო ინფორმაციის გაცვლას, სტუდენტებისათვის სწავლების მეთოდიკის გაცნობას, მათი ინტერესის სფეროების შესახებ ინფორმაციის მიღებას და სხვ. სტუდენტებს შესაძლებლობა ექნებათ ესტუმრონ ორგანიზაციის ოფისს.
• ონლაინ სწავლება – იმის გათვალისწინებით, რომ სტუდენტებს საკმაოდ დატვირთული სასწავლო გრაფიკი აქვთ, პროგრამის განხორციელების პირველი ნაწილი დაეთმობა ონლაინ სწავლებას. სწავლების აღნიშნული მეთოდი სტუდენტებს საშუალებას მისცემს სწავლისაგან მოუწყვეტლად მიღონ გარკვეული პრაქტიკული გამოცდილება ჰიპოთეტურ საქმეებზე  მუშაობის გზით. აღნიშნული, ინტენსიური პრაქტიკული სწავლების ეტაპზე, მნიშვნელოვნად გაუადვილებს სამუშაოებს, როგორც სტუდენტებს, ისე ადვოკატებს. ამ პერიოდის განმავლობაში სტუდენტებს შესაძლებლობა ექნებათ სამჯერ შეხვდნენ პროგრამის თანამშრომლებს (ადვოკატები, კოორდინატორი) და მათთან ერთად განიხილონ როგორც სამართლებრივი, ისე ორგანიზაციული საკითხები.
• ინტენსიური პრაქტიკული სწავლება:
• სტუდენტების ჩართვა რეალურ საქმეებში – სწავლების მეორე ეტაპი ითვალისწინებს რეალურ საქმეებში სტუდენტების უშუალო ჩართვას. მათ საშუალება მიეცემათ ინტერესის სფეროს მიხედვით შეარჩიონ საქმე და იმუშაონ მასზე ადვოკატის უშუალო ზედამხედველობის ქვეშ. სტუდენტებს საშუალება ექნებათ შეისწავლონ საქმის მასალები, გააკეთონ საქმის და შესაბამისის ნორმატიული ბაზის ანალიზი, მოამზადონ საჭირო დოკუმენტები და კანონით დასაშვებ ფარგლებში ჩაერთონ სამართალო და გამოძიების პროცესში. საქმის აღებისას კლიენტი წინასწარ იქნება ინფორმირებული მის საქმეში სტუდენტების ჩართვის თაობაზე. კურსის დასრულების შემდეგ სტუდენტები მოამზადებენ იმ საქმეების პრეზენტაციას, რომელშიც იყვნენ ჩართული, რაც ხელს შეუწყობს მათ მიერ მიღებული გამოცდილების ურთიერთგაზიარებას. კონსულტაციები _ პარალელურად, წინასწარ დადგენილი გრაფიკის შესაბამისად და ადვოკატის ზედამხედველობით სტუდენტები ჩაერთვებიან კონსულტაციების პროცესში და იურიდიულ დახმარებას აღმოუჩენენ ორგანიზაციის ოფისში მოსულ კლიენტებს. მუშაობა კანონპროექტებზე –  ორგანიზაციაში შექმნილია ადვოკატთა ჯგუფი რომლის მიზანია კანონპროექტებში არსებულ ხარვეზებზე მუშაობა და შესაბამისი მოსაზრებების წარდგენა პარლამენტში. სტუდენტები აქტიურად ჩაერთვებიან აღნიშნულ პროცესში, რაც ხელს შეუწყობს მათი კვლევის, ანალიზის, მსჯელობის, პოზიციის არგუმენტირების კულტურის გაღრმავებას. კონსტიტუციური სარჩელების მომზადება – კანონპროგრამებზე მუშაობის პარალელურად სტუდენტები ჩაერთვებიან უკვე არსებულ კანონმდებლობაში არსებული ხარვეზების გამოვლენის პროცესში, არაკონსტიტუციური ნორმების მოძიებისა და კონსტიტუციური სარჩელების მომზადების საქმეში. სტატიების მომზადება – ორგანიზაციას აქვს კვარტალური საინფორმაციო გაზეთი, ასევე ვებ–გვერდი, რომელზეც ინტენსიურად შუქდება ორგანიზაციის წარმოებაში არსებული საქმეების მიმდინარეობა და სხვა სამართლებრივი საკითხები. სტუდენტები ასევე ჩაერთვებიან სტატიების მომზადების პროცესში და შესაძლებლობა მიეცემათ გამოხატონ საკუთარი მოსაზრებები კონკრეტულ სამართლებრივ საკითხებთან დაკავშირებით. მონაწილეობა პრეს–კონფერენციებში _ ორგანიზაციაში ხშირად ეწყობა პრეს–კონფერენციები, რომელზეც შუქდება ორგანიზაციის წარმოებაში არსებული საქმეები და მათთან დაკავშირებული რეზონანსული და პრობლემური საკითხები.
• პროგრამის ფარგლებში სტუდენტები მონაწილეობას მიიღებენ პრესრელიზების მომზადებაში და შესაბამის პრეს–კონფერენციებში იმ საქმეებზე, რომელშიც ისინი იქნებიან ჩართული. აღნიშნული მათთვის კიდევ ერთი დამატებითი საშუალება იქნება საკუთარი პროფესიული შესაძლებლობების უკეთ წარმოჩენის უნარის განვითარებისათვის. პრეზენტაციის მომზადება – კლინიკის პროგრამის დამთავრების შემდეგ სტუდენტები მოამზადებენ პრეზენტაციას მათ მიერ წარმოებულ საქმეზე. ისინი წარმოადგენენ მათ მიერ შესრულებულ სამუშაოს: საქმის არსს, ფაქტობრივ გარემოებებს, სამართლებრივ არგუმენტაციას, მოძიებულ მტკიცებულებებს, დაყენებულ შუამდგომლობებს, სხვადასხვა იურიდიულ დოკუმენტაციას, პროცესუალურ საკითხებს, დაცვის სტრატეგიას, სამართლებრივ შედეგებს, სასამართლო გადაწყვეტილებას.

ორგანიზაციის მიზნები და ამოცანებi

საქართველოში ადამიანის უფლებათა დაცვის ხელშეწყობა:

– ქვეყანაში არსებული მოწყლადი და მარგინალური ჯგუფებისათვის, ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობების ჩათვლით, სამართლის ხელმისაწვდომობის გაუმჯობესება;

– ადამიანის უფლებათა დაცვის ევროპული სასამართლოსა და სხვა საერთაშორისო ორგანოთა პრეცედენტული სამართლისა და სტანდარტებისადმი ხელმისაწვდომობის გაუმჯობესება და დაჩქარება;

– პრაქტიკოსი, ასევე მომავალი ადვოკატების პროფესიონალური დონის ამაღლება;

საქართველოში მცირე საწარმოთათვის სამართლიანი იურიდიული გარემოსა და ბიზნეს-ეთიკის დამკვიდრების ხელშეწყობა.

მგონი საკმაოდ საინეტრესი და მომხიბლელი შემოთავაზებებია, ასევე დაინტერესების მიზნიტ შეგიდზლიათ ეს ორგანიზახია სოციალურ ქსელ ფეიზბუკზეც იხილოთ J ”Article 42 of the Constitution” – ”კონსტიტუციის 42-ე მუხლი”

 

 

ამერიკის მთავარი თერაპევტი

2011 წლის მიწურულს ჟურნალ “FORBES”-მა გამოაქვეყნა ყველაზე გავლენიანი ადამიანების რეიტინგი. ამჯერად პირველობა 57 წლის ოპრა უინფრიმ დაიმსახურა. საკუთარ ტელეშოუზე მუშაობამ, საპროდიუსერო კომპანიის მართვამ  და უამრავმა კომერციულმა პროექტმა მისცეს ოპრას საშუალება თავისი ქონება გაეზარდა 3 მილიარდ აშშ. დოლარამდე. „ამერიკის მთავარი ტერაპევტი“, „ ყველა დიასახლისის მეგობარი“, „დაკარგული სულების მფარველი ანგელოზი“ და „ამერიკული ტელესივრცის ხატებაც“ კი – ასე მოიხსენიებს ოპრა გეილ უინფრის მისი მილიონობით ფანი. „ოპრა უინფრის შოუ“ ტრანსლირდებოდა მსოფლიოს 150 ქვეყანაში. მხოლოდ ამერიკის შეერთებულ შტატებში შოუს ყოველკვირეულად 50 მილიონი მაყურებელი ჰყავდა. ამ ტელეწამყვანის პოპუალორობა მართლაც რომ უსაზღვროა. 1993 წელს როდესაც  ამერიკელ საჰაერო მგზავრებს ეკითხებოდნენ, თუ ვისთან ერთად ისურვებდნენ თვითმფრინავით მგზავრობას , უმეტესობა სწორედ უინფრის ასახელებდა და არა პრეზიდენტ კლინტონს ან ტერმინატორ შვარცნეიგერს.

ამერიკაში იყო ბევრი მითქმა-მოთქმა იმის შესახებაც, რომ ჯორჯ ბუშ უმცროსი სწორედ ოპრას უნდა უმადლოდეს თავის მოგებას საპრეზიდენტო არჩევნებზე. უინფრის შოუში მონაწილეობისას, ბუშმა განაცხადა, რომ მიიჩნევს მას ნამდვილი ამერიკელი ქალის იდეალად და აკოცა მას ლოყაზე. ტელეწამყვანმა ღიმილით უპასუხა ბუშ უმცროსს, რომ „მაგარი ბიჭია“. ეს საკმარისი გახდა იმისათვის, რომ ამერიკელი დიასახლისების დიდი სიმპათია დაემსახურებინა პრეზიდენტობის კანდიდატს. ვინ დადის ამერიკაში საარჩევნო ოლქებზე? დიასახლისები, რომლებსაც თან მიჰყავთ თავიანთი მუდამ დაკავებული მეუღლეები .

და მაინც, რატომ არის ოპრა უინფრის პოპულარობა ასეთი სტაბილური და ამავდროულად არანორმალურად ძლიერი? რის დახმარებით შეძლო ამ ქალბატონმა მილიონობით ტელემაყურებლის გულის მოპოვება?

შავი გეტტოს საშინელებანი.

ნაწილობრივ ყველაფერი აიხსნება გარკვეული ეპიზოდებით მისი ბიოგრაფიიდან, რომლის წაკითხვისას შეუძლებელია ცრემლების შეკავება. უინფრი დაიაბადა 1954 წლის 29 იანვარს, ქალაქ სოსტიუშკოსი, მისისიპის შტატი. დედამისმა, რომელიც იმ დროს მხოლოდ 18 წლის იყო ბავშვი ბებიას დაუტოვა. მოგვიანებით ოპრა ცრემლებით თვალებზე უყვებოდა მის ტელემაყურებელს, რომ პირველა კაბა და ფეხსაცმელი მას უყიდეს, როდესაც გოგონა სკოლაში წავიდა.რომელი დიასახლისის გული არ შეიკუმშება სიბრალულის განცდით ამის მოსმენისას?  წერასა და კითხვას ოპრა დაეუფლა ორ-ნახევარი წლის ასაკში. დაახლოებით ამ დროს მოხდა მისი პირველი საჯარო გამოსვლაც – მან მიმართა ადგილობრივი ეკლესიის მრევლს თემით – „ იესოს აღმავლობა აღდგომის დღეს“. რასაკვირველია მრევლს იმწამსვე შეუყვარდა გოგონა. თითქმის ისევე, როგორც წლების მერე ის უყვარს და ეყვარება მის ერთგულ მაყურებელს.

ოპრა უკვე სკოლაში სწავლობდა, როდესაც ის, როგორც იქნა, გაახსენდა დედას. გოგონას მოუწია ქალაქ მილუოკის გეტოში გამგზავრება,სადაც საკმაოდ მძიმე პირობები იყო. მოგიანებით ოპრამ თავის შოუში გამართა ინტერვიუების სერია ქალებთან, რომლებიც  ბავშვობაში სექსუალურ ძალადობას განიცდიდნენ ნათესავების მხრიდან. ერთ-ერთ ასეთ გამოშვებაში უინფრი დეტალურად მოყვა თავის მძიმე ამბავს. 9 წლის ასაკში გოგონა მისმა დეიდაშვილმა გააუპატიურა. მან ისიც გაიხსენა, რომ ამის სანაცვლოდ ძმამ ნაყინი უყიდა.  თუმცა ამით ოპრას უბედურებები და ცხოვრებისეული სირთულეები არ დასრულებულა – აღმოჩნდა რომ დეიდაშვილის მსგავსად ოპრაზე ძალადობდნენ დედამისის მრავალრიცხვოვანი მეგობრები და ნათესავები. ღირს თქმად, რომ ნაშუადღევს ამერიკელი დიასახლისები ეკროდნენ ტელეეკრანებს და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით მოთქვამდნენ მათი კუმირის რთული ბედის გამო?

ამის შემდეგ მან მიიწვია შოუზე რთული მოზარდები და გაუზიარა მაყურებლებს თავისი მოგონებები, იმის შესახებ თუ როგორ მიეძალა კოკაინს მილუოკიში. კოკაინის ხსენებამ მაყურებლები დააფიქრა, რადგან ეს ნარკოტიკი საკმაოდ ძირადრირებულია და  გეტოში მას იშვიათად თუ წააწყდებით. თუმცა ოპრამ დრპოულად ახსენა, რომ 12 წლის ასაკში ეკლესიაში გამოსვლისთვის მას 500 ამერიკული დოლარი გადაუხადეს. რთული წარმოსადგენია, რომ გოგონას იმისათვის რომ ნარკოტიკები მოეპოვებინა თავისთვის და „მეგობრებისთვის“ ეკლესიაში უწევდა მოძღვრება სწორი ცხოვრების შესახებ, რომელიც მისთვის მიუწვდომელ ზღაპრად რჩებოდა. არსებობს ეჭვი, რომ მისი უფროსი ნარკოდამოკიდებული მეგობრები გოგონას პროსტიტიციას აიძულებდნენ, რათა ფული ეშოვა.

საბოლოოდ ოპრამ მოპარა დედამისს ფული და გაიქცა სახლიდან. ფული დამთავრდა. ის მოხვდა რთული მოზარდების სახლში, აღსანიშნავია რომ ამ დროს  14 წლის ოპრა უკვე ორსულად იყო. ბინძური და ცივი ბავთვთა სახლიდან გოგონა მამამ წაიყვანა. ერთ-ერთ ინტერვუიში ოპრა ტირილით აღნიშნავს: „მამაჩემმა მე უბრალოდ

გადამარჩინა სიკვდილს“. ბავშვის სიცოხლის შენარჩუნება არ გამოვიდა, ის დაბადებისთანავე გარდაიცვალა. როგორ ფიქრობთ ეს ისტორია რას უზამდა მაყურებლების გულს?

„მე ვიგრძენი: ჯერ კიდევ ბავშვის დაბადებამდე მე თავს მოვიკლავ“ , – იხსენებს ოპრა. „მე სისულელეებს ჩავდიოდი: ვსვამდი სარეცხ საშუალებას და ვაკეთებდი ყველა იმ უაზრობას, რასაც ჩვეულებრივ აკეთებენ ადამიანები, როცა ცდილობენ ყურადღების მიპყრობას, როცა ყოველი მათი საქციელი გეუბნება – დამეხმარე“.

თვითმკვლელობის მცდელობა.

უინფრი აღიარებს: „როდესაც ბავშვი მოკვდა, მე არაფერი მიგრძნია, მხოლოდ თავისუფლება. მე ამოვისუნთქე და აღვიქვი ეს როგორც მეორე შანსი“.

14 წლის ასაკში ოპრამ დაიწყო ცხოვრება თავისი მამის ოჯახში, ქალაქ ნეშვილში. ამ დროიდან იწყება ახალი ისტორია, რომელიც საეჭვოდ გავს ამერიკულ ოცნებას.მამა მას არ აკლებდა ყურადღებასა და მზრუნველობას, ოპრამ დაიწყო ფრთების გაშლა. 2 წელიწადში ოპრამ მოიგო შეჯიბრი საორატორო ხელოვნებაში, რის შემდეგაც იქნა დაპატიჟებული თეთრ სახლში პრეზიდენტ ნიქსონის მიერ. მომავალი დედოფლის ტელეკარიერამ 1970 წელს აიღო სტარტი. წარმატებულს ამ სტარტს ვერ ვუწოდებთ, თუმცა სწორედ აქედან დაიწყო დიდი ოპრას ისტორია. თუმცა, როგორც მოგვიანებით მოყვა ოპრამ, სწორედ პოპულარობის მწვერვალზე ყოფნისას, 1981 წლის 8 სექტემბერს მან თვითმკვლელობა სცადა, რადგან მისმა მეგობარმა მამაკაცმა უარი თქვა ქორწინებაზე. ამ ყოველივეს გაგებით მაყურებელს კიდევ უფრო შეუყვარდა ოპრა. მართლაც რომ ვის არ განუცდია ცალმხრივი სიყვარული, თუნდაც ელვის პრესლის მიმართ? ვის არ ქონია სურვილი ბოლო მოუღოს თავის არსებობას, ერთხელ მაინც? „მაშინ მე ფიცი დავდე, ვერცერთი კაცი ვეღარ მიისაკუთრებს ჩემს გულს“- აკანკალებული ხმით უყვებოდა თავის განცდებს ოპრა მაყურებელს.

1886 წელს ოპრამ დაიწყო მისი ცხოვრების საქმე, ის წარუძღვა „ოპრა უინფრის შოუს“. უკვე ერთი წლის შემდეგ ოპრამ მისი პირველი მილიონი დააგროვა. დღესდღეობით კიმისი ქონება 3 მილიარდ დოლარს აღწევს.

ცხიმის 27 კილოგრამი.

კიდევ რაზე ესაუბრება თავის მაყურებლებს ოპრა? მაგალითად შესახედაობაზე. როდესაც მას ტელესტუდიაში მისცეს შენიშვნები გარეგნობასთან დაკავშირებით, ოპრა ძალას არ იშურებდა, რათა თმა დაერბილებინა, გაეღიავებინა კანის ფერი და გამხდარიყო. თუმცა საბოლოოდ მან თქვა: „ ჩემი თეძოები არასოდეს იქნება დაიანა როსის მსგავსი, ამიტომ უმჯობესია მე ვიყო ოპრა ყველაფერში და ყოველთვის“. ამერიკელი დიასახლისები ამ წინადადებას რასაკვირველია დიდი ოვაციებით შეხვდნენ. თუმცა წლების განმავლობაში ოპრას წონა მერყეობდა. ერთხელ მან სტუდიაში შემოიტანა 27 კილოგრამიანი ცხოველის ქონი და ამაყად თქვა, „ აი რამდენი კილოგრამი დავიკელი“. ოპრა უკვე ათწლეულებია ჯანსაღი ცხოვრების წესს მისდევს, ის დარბის, ვარჯიშობს და ეძალება ხილ-ბოსტნეულს.

„პონტიაკი“ ლენტით.

2004 წელს უინფრიმ თავის 11 მაყურებელს აჩუქა ავტომიბილ „პონტიაკის“ გასაღები. შემდეგ დარბაზში გაუშვა სასაჩუქრე ყუთები მეთორმეტე მანქანის მფლობელის გამოსარკვევად. თუმცა აღმოჩდნდა რომ სანატრელი გასაღები ყველა ყუთში იყო და დარბაზში მყოფი 276 მაყურებელი დასაჩუქრდა ავტომობილით. ოპრა ბედნიერი სახით ყვიროდა – „ მანქანა შენ, შენ და შენ! მანქანა ყველას!!!“  მსგავსი ეპიზოდები არ არის უცხო ოპრას შოუსთვის, მან თავისი მაყურებლები ავსტრალიაშიც კი ამოგზაურა უფასოდ.

ოპრა უინფრი არის ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური ქველმოქმედი მსოფლიოში. მხოლოდ 2010 წელს მან 50,2 მილიონი ამერიკული დოლარი დაახარჯა ქველმოქმედებას.

ორიოდე სიტყვა „ოპრა უინფრის შოუს“  დასასრულს

2011 წლის 25 მაირტს ტელედივამ დაასრულა 25 წლიანი მარათონი სახელად „ოპრა უინფრის შოუ“. „ჩემი უკანასკნელი შოუ- ეს არის სამადლობელი თქვენთვის… თქვენ შემომიშვით თვქენს სახლებში, მომეცით ნება მესაუბრა თქვენთან- მადლობა ამისათვის“ – მიმართა უინფრიმ 70 მილიონიან აუდიტორიას მსოფლიოს 150-მდე ქვეყანაში.ბოლო გამოშვებამ ჩაიარა სტუმრების გარეშე: პირველად სტუდიაში იყო მხოლოდ ერთი თეთრი სავარძელი – ტელეწამყვანისთვის, რომელიც, თუმცა, არც დამჯდარა მასზე. 

ოპრა უინფრი: „25 წელი, მე ისევ ისე ვამბობ: „ მადლობა ამერიკა, დიდი მადლობა“. მეც კი არ მეყოფა სიტყვები რომ ავღწერო ეს მომენტი.  შეხვედრამდე“,- თქვა ოპრამ და ვერ შეიკავა ცრემლები.

ეს იყო მისი 4561-ე შოუ. 25 წლის განმავლობაში ოპრა იყო ნომერ პირველი ამერიკული ტელეეთერისთვის- 40 მილიონი მაყურებელი ყოველდღიურად! მას ბაძავდნენ, მისი რჩევებით განაგებდნენ ცხოვრებას. გოგონა ღარიბი ოჯახიდან გახდა ცოცხალი მაგალითი დიდი ამერიკული ოცნებისა. და ბოლოს:

7 ცხოვრებისეული გაკვეთილი ოპრასგან:

1. დაინახეთ, ვინ გინდათ რომ იყოთ.

„როდესაც მე ვიხედები მომავალში, ჩემი თვალები ცეცხლოვნად ინთება“.

1. ვნების ძალა.

„ვნება ეს არის ენერგია. იგრძენით ძალა, რომელიც მოდის თქვენთან, იმაზე ფიქრისას რაც ყველაზე მეტად გწადიათ“.

1. გააჩერეთ ფოკუსი კარგზე, დადებითზე.

„იყავით მადლიერნი იმისთვის, რაც გაქვთ და საბოლოოდ თქვენ მიიღებთ მეტს. თუ თქვენ ფიქრობთ იმაზე, რაც არ გაქვთ, თქვენთვის არაფერი იქნება საკმარისი“.

1. თქვენ უნდა იცვლებოდეთ. თქვენ ვალდებული ხართ შეიცვალოთ.

„ჩვენ ვერ გავხდებით, ის ვინც გვინდა გავხდეთ, თუკი დავრჩებით ის, ვინც ვართ დღეს“.

1. ყველა განიცდის წარუმატებლობას.

„გააკეთეთ ერთი რამ, რაც გგონიათ არ გამოგივათ. იქნებით წარუმატებელი. სცადეთ კიდევ ერთხელ. ამჯერად თქვენ გამოგივათ უკეთ. წარუმატებლობა მხოლოდ მათთვის არის უცნობი, ვინც არ ადის მაღალ მწვერვალზე. ეს თქვენი მომენტია. დაიპყარით ის“.

1. გაზარდეთ თქვენი პოტენციალი.

„ცხოვრების მთელი არსი, მდებარეობს იმაში რომ, გახდეთ ის ადამიანი, რომელიც უნდა იყოთ ბედისწერით“.

1. იფიქრეთ დიდზე. „ის რაც ღმერთმა თქვენთვის მოამზადა ბევრად დიდია, ვიდრე თქვენ წარმოიდგენთ“.

 

ოპრა წარმატებით ხელმძღვანელობს ამ რჩევებით და მისი, ჩემი  აზრით, ძალიან სწორი ცხოვრებისეული მიდგომით – ვინ თუ არა მე?

ადამიანი, რომელმაც გატეხა ინგლისის ბანკი

მისი სახელი ოდგესღაც თავზარსცემდა სხვადასხვა ქვეყნების პრეზიდენტებსა და ფინანსთა მინისტრებს. მილიარდერი, რომელმაც დააგროვა ქონება ვალუტის სპეკულაციაზე, თავის დროზე მთლიან სახელმწიფოებში ანგრევდა ფულად სისტემებს. დღეს კი – ჯორჯ სოროსი ერთი, უვნებელი თვალცრემლიანი მოხუცია.

ამბობენ მომავლმა ფინანსურმა გენიოსმა, პირველი ფული კიდვ ბავშობში იშოვაო. სკოლაში განსაზღვრულ ფასად ყიდდა თვითნაკეთ გაზეთს, რომელსაც თავად წერდა და ხატავდა.საშუალო შესაძლებლობის   ებრაულ ოჯახში დაბადებული ჯორჯ სოროსი, დღესდღეობით ყველა მილიარდერთა  სიაში მყარ ადგილს იკავებს, თუმცა ამის მისაღწვად მან რთული გზა განვლო.

მის შემდეგ რაც, უნგრეთში ცხოვრების გაგრძელების პერსპექტივა დაკარგა, მამის დახმარებით საცხოვრებლად ლონდონში გადავიდა, საიდანაც დაიწყო მისი ცხოვრების ერთერთი ყველაზე რთული ეტაპი, მუშაობდა ოფიციანტად და მტვირთავად, მხოლოდ ორი წლის შემდეგ შეძლო გამხდარიყო ლონდონის  ეკონომიკის სკოლის სტუდენტი. სწავლის ქირის გადასახდელად დაუზოგავად მუშაობდა, მას შემდეგ რაც წარჩინებით დაასრულა სწავლა და დიპლომი აიღო, ვაჭრობდა ქალების ხელჩანთით, სანამ ბანკში სტაჟიორად  აიყვანეს. ის ყოველთვის კოშმარით იხსენებს ლონდონში ცხოვრების ამ პერიოდს – ”მე ფსკერზე დავეცი, აქედან შეიძლება მხოლოდ ზევით ავიდეო” – ამბობდა იგი.

ამდენი მცდელობის მიუხედავად ჯორჯს არ გაუმართლა ლონდონში და   სამი წლის მანძილზე დაგროვებული ხუთი ათასით, 1956 წელს ახალგაზრდა ამბიციური ბიზნესმენი ამერიკაში გამეგზავრა. თუმცა არც მანდ დახვედრია ია-ვარდებით მორთული სამყარო, ბევრი მუშაობისა და შრომის შემდეგ 1980 წელს სოროსის კაპიტალი შეადგენდა 100 მილიონ ამერიკულ დოლარს

მისი უეცარი წარმატების საიდუმლოზე არასოდეს არაფერს ლაპრაკობდა, მხოლოდ ერთხელ მისმა უფროსმა ვაჟმა ხუმრობით ასეთი ფრაზა წარმოთქვა – ”ის ყიდულობს აქციებს, როცა ეწყება ზურგის ტკივილი და ყიდის მაშინ როცა ტკივილი გაუვლისო”.

 ” ადამიანი რომელმაც გატეხა ინლისის ბანკი” – სოროსის ყველაზე ხმაურიანი გარიგება დღესაც უნიკალურად ითვლება. უნგრელი ემიგრანტების ამერეიკლემა შთამომავალმა 1992 წელს ერთ დღეში დაამხო ინგლისური გირვანქა სტერლინგი და 1 მილიარდი დოლარი მოიგო. (რასაც დიდ ბრიტანეთში მისი პერსონა ნონ გრატად გამოცხადება მოჰყვა).

მან სიმდიდრესთან დაკავშირებით ერთ-ერთ ნტერვიუზე ასეთი ფრაზა წარმოთქვა ” -მილიონერები ფულს ხარჯავენ, ხოლო მილიარდერები ისტორიას ვქმნით”. 

მის შეუდარებელ ინტუიციაზე დღესაც ბევრს საუბრობენ, ასევე აღნიშნავენ  მის ბუნებრივ ნიჭს რომელიც საშუალებას აძლევდა გარკვეულიყო მსოფლიო ეკონომიკაში . გასაოცარია მისი სითამამე, რისკის მუდმივი გრძნობა და რკინის ნერვები.

რაც შეეხება სოროსის  პირად ცხოვრებას,  აქ მოსაყოლი დიდი არაფერია და არც საინტერესო. ის არც მალავდა იმას, რომ ოჯახი პირველ პლანზე არასოდეს ეყენა. მან პირველად ცოლი 31 წლის ასაკში შეირთო, რომელთანაც 17 წელიწადი იცხოვრა და 3 შვილი შეეძინა, ხოლო 1983 წელს მეორედ იქორწინა და ამჯერად 20 წელს გასტანა მათმა თანაცხოვრებამ, აქ ორი შვილი შეეძინა, საბოლოოდ კი ეს ქორწინებაც განქორწინებით დასრულდა.

ზღაპრული სიმდიდრის შეძენის შემდეგაც, ჯორჯს არ შეყვარებია ფუფუნებაში ცხოვრება. მისი კოლეგა- მილიარდერებისგან განსხვავებით არასოდეს უყიდია მდიდრული იახტები და თვითფრინავები. ფრენისას ყოველთვის ბიზნეს-კლასით შემოფარგლება, ჩაცმითაც ყოველთვის მოკრძალებულად იმოსება, ფიზიკურადაც არასოდეს დამსგავსებია მილიარდერს – უფრო,  მორცხვ უნივერსიტეტის პროფესორს წააგავდა.

მისი ცხოვრების მთავარი სიამოვნება ყოველთვის იყო თვითონ ფულის კეთების პროცესი, რასაც შეიძლება გამართლება ან ცხოვრების მთავარი მიზანი დავარქვათ. ფაქტები სახეზეა- 1985 წელს სოროსი ერთ ღამეში 40 მილონით მდიდარი გახდა. ყოველი მისი განთქმული გამონათქვამები ფულს ეხება, რამდენიმე მათგანს აქვე წარმოგიდგენთ:

1. 1.      ”მთავარი არ არის ის, მართალი ხართ, თუ არა, მთავარია ის თუ რამდენ ფულს იშოვი, თუ მართალი აღმოჩნდებით, და რამდენს დაკარგავთ თუ არ აღმოჩნდებით მართალი”
2. 2.      ” მე ბვერ რამეში ვემორჩილები ცხოვრელურ ინსტინქტებს”
3. 3.      ”ჯორჯმა გადაიტანა ყველა თქვენი იდეები, დაწვრილებულ მაკროეკონომიკურ თეორიაში და ყოველი ჩვენთაგანისგან შექმნა ბლოგბოლისტები, რომელმაც გაგვაგებინა მთავარი არსი გეოპოლიტიკური მოვლენებისა ამერიკის ეკონომიკისათვის”.

1978 წელს სოროსმა, ამერიკაში შექმნა პირველი საქველმოქმედო ფონდი ”ღია საზოგადოება” . დღევანდელ დღეს, სოროსი  თავის არაკომერციულ პროექტებზე ყოველწლიურად ხარჯავს 300 მილიონ დოლარს. მის მიერ შექმნილი ფონდები უკვე 25 ქვეყანაში არსებობს. იმაზე თუ რისთვის ჭირდებოდა ეს სოროსს, ბევრი ჭორი დადიოდა, ერთნი ამბობდენ რომ ამ გზით, ის საგადასახადო სტრუქტურას არიდებსო თავს, ზოგი კი ხელისუფლების სურვილი კლავსო, ასევე ადანაშაულებდნენ საზოგადოებრივი აზრის ყიდვაში, იმ ქვეყნებში სადაც ანგრევდა ნაციონალურ ვალუტას, ასევე რაოდენ სასაცილოც არ უნდა აღმოჩნდეს შპიონაჟშიც კი სდებდნენ ბრალს. ჯურნალისტის მიერ დასმულ კითხვაზე  ” და ბოლოსდაბოლოს რა არის და რისთვის არის სოროსის ფონდი?” – ასე   უპასუხა:

”- ჩემს მიერ შექმნილი ქსელები ხელს უწყობს ღია საზოგადოებების განვითარებას,ამ სიაში შედის 25 ქვეყანა, და ყოველი ამ ფილიალის ვალდებულებაა- მხარდაჭერა  სამოქალაქო საზოგადოების, ვანხორციელებთ მრავალგავრ პროგრამებს”.

.

არსებობს აზრი, რომ პოლიტიკურმა ამბიციბმა სოროსთან არ გაამართლა, დიდი დივიდენტები პოლიტიკამ მას არ მოუტანა, ხოლო 90-იანის ბოლოს მის ცხორებაში დიდი წარუმატებლობის პერიოდი დგება. 1997 წელს  ფინანსისტმა ჯორჯმა 1 მილიარდ დოლარიანი კომპანიის აქციები შეისყიდა,  რომელსაც “Связьинвест” ერქვა, ხოლო 1998 წელს ორჯერ უფრო იაფად გაყიდა. მან ამ ხელშეკრულებაზე  – ” ეს, ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე წარუმატებელი ფულის ჩადება იყო” . ამ კრახს შემდეგ წლებში მოჰყვა კიდევ ერთი წარუმატებლობა, ინტერენტ-კომპანიაში, მას კი 2004 წელს მაქინაცია – ევროზე, რის შემდეგაც ჯორჯმა განაცხადა: – ”ფულის კეთების დრო ჩემთვის გავიდა”  და თავის მილიარდები შვილებს გადააბარა. დღეს კი,  მისი კაპიტალი შეადგენს 22 მილიარდ დოლარს. ასევე ჯორჯ სოროსმა 2011 წლის ივლისში განაცხადა, რომ თავის ჰეჯ-ფონდს  იჯახის მომსახურე საფინანსო  კომპანიად  Family Office-ად აქცევს.  თუმცა ეს მის წონასა და გავლენას ნამდვილად არ შეამცირებს.

დავუბრუნდები მის პოლიტიკურ მოღვაწეობას – და საქართველოს ვახსენებ სოროსთან მიმართებაში. მას მიიჩნევენ 2003 წელს მომხდარი  ვარდების რევოლუციის მთავარ დამფინანსებლად, თუმცა თავად, ამ ფაქტთან დაკავშირები ამბობს, რომ მისი როლი პრესამ მეტისმეტად გააზვიადა. საქართველოში ჯორჯ სოროსი უპირადესად საზოგადოებრივი აქტივობით არის ცნობილი, თუმცა ასევე ჰქონდა ბიზნესში ჩართვის მცდელობაც. ”თი-ბი-სი ბანკის” აქციათა 25 % შეიძინა, მაგრამ მალევე გაყიდა. ამის შემდეგ სოროსი საქართველოში, მხოლოდ საზოგადოებრივი საქმიანობით არის დაკავებული.

ასევე  ავღნიშნავ იმას, რომ  ჯორჯ სოროსი, მარიხუანის ლეგალიზაციის მომხრეა და მხარდაჭერას უცხადებს მეტადონ-გეროინით მკურნალობას.

ამბობენ, რომ ეს ბოლო წლები 81 წლის,  სოროსი ცხოვრობს, როგორც პენსრიონერი, პენტჰაუსში მანჰეტენზე  და სიამოვნებით უტარებს კონსულტაციებს, ჟურნალისტებს მსოფლიო კრიზისთან დაკავშირებით.

და მაინც ვინ არის ის?- ზოგიერთისთვის-უდიდესი ტრეიდერია, ზოგი ეგრვე იტყვის  – სპონსორიო, ხოლო ზოგისთვის   კი- გენიოსი ფილოსოფოსია.

 როგორ ადამინადაც, არ უნდა მიიჩნიოს ის საზოგადოებამ, დრომ თუ საუკუნემ, უდაოდ ის, საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე გენიალურ ფინანსისტ-ეკონომისტად  დარჩება.

COSMOPOLITAN

 

სიტყვაზე კოსმოპოლიტენი შეილება გაგვახსენდეს კოქტეილი, რომელიც „კოსმოს“ სახელითაცაა ცნობილი. ან ე.წ. „მსოფლიოს მოქალაქეობის“ იდეოლოგიაც; მას მსოფლიოს მოქალაქითაც მოიხსენიებენ ხოლმე. თუმცა ამ შემთხვევაში სიტყვის მნიშვნელობა ცდება უბრალო ალკოჰოლურ სასმელსაც და რაიმე იდეოლოგიასაც, რადგან საუბარია ქალების ჟურნალზე „კომსოპოლიტენი“, იგივე „კოსმო“.

ყველაფერი 1886 წლიდან დაიწყო და დღესაც, 21-ე საუკუნეშიც კვლავ აქტუალურია; კვლავ მილიონობით ქალის საყვარელი ჟურნალის სტატუსს ატარებს.

ესაა გამომცმემლობა, რომელმაც საკუთარი სიტყვა თქვა, ადგილი დაიმკვიდრა და მიზანს მიაღწია. ჟურნალისტიკაში მას აქვს საკუთარი გამორჩეული სტატუსი, რითაც განვასხვავდება სხვა დანარჩენისაგან, რითაც ყოველთვის წარმატებული და დაწინაურებულია. აქვს საკუთარი სტილი. „კოსმო“ არ არის მხოლოდ შენთვის, ჩემთვის, ან კონკრეტული ჯგუფისათვის; იგი განკუთვნილია ნებისმიერი სოციალური სტატუსის მქონე ქალისათვის; ასაკიც განუსაზღვრელია, ამიტომაც მას კითხულობს სკოლიდან მომავალი მოსწავლეც, მისი მასწავლებელიც, დედაც, რომელიც კარგი დიასახლიასია; რა თქმა უნდა,  „კოსმო“ უყვარს ამ მოსწავლის დას -წარმატებულ და ლამაზ მოდელს…

თავად სახელი მიგვანიშნებს, რომ მკითხველი ერთი მთლიანობის ნაწილია. არ აქვს მნიშვნელობა მის რელიგიურ შეხედულებასა თუ წარმომავლობას; სექსუალურ ორიენტაციას თუ ღირებულებას.  როგორია „კოსმოს“ სტილი? ესაა ოდნავი ირონია, თავისუფალი წერის  სტილი, მეგობრული დამოკიდებულება.   იგი ცდილობს მკითხველს შემატოს გამბედაობა,  სითამამე;  ეხმარება მიზნის დასახვაში და მის განხორციელებაშიც; ეხმარება ყველაფერში, რაც პირდაპირ კავშირშია წარამტებასთან.

ყევლაფერი მიიღწევა უამრავი ადამიანების შრომითა და მონდომებით. აქ დიდი ძალისხმვა და სურვილია საჭირო; პროპესიონალიზმი და საქმის სიყვარული აუცილებელია. მკითხველისათვის ასე საინტერსო და აქტუალურ თემებს ამზადებენ არა მხოლოდ ჟურნალისტები, არამედ ფსიქოლოგები, დიზაინერები, სოციოლოგები, უბრალოდ ცნობილი და პოპულარული სახეები- ყველა ერთად ცდილობს შექმნას ხარისხიანი და ღირებული. ყველას თქვისი ადგილი და საქმე აქვს;  ყველაფერი დალაგებულია, ამიტომაც  ჟურნალი იყოფა რუბრიკებად. რაც შეეხება თემებს, იგი საკმოდ მრავალფეროვანია. მოდა, კარიერა, სექსი, სილამაზე, პოპულარული სახეები, ურთიერთობები. შეხვდებით თემებს ოჯახის, სიყვარულის, ჯანმრთლების შესახებ…

განყოფილება „მოდა“ და სილამაზე“  ყველაზე საპატიო ადგილს იკავებს ჟურნალში. აქ გაეცნობით ახალს ტენდენციებს მოდის სამყაროში, სხვადასხვა სიახლეებს, პოპულარული სახეების სილამაზის საიდუმლოსა თუ  სწორი მაკიაჟის პირობას. მიიღებთ რჩევებს, როგორ გალამაზდეთ და როგორ გამოიყურებოდეთ უკეთ.

კოსმო პირადი ფსიქოლოგიცაა, რომელთან საუბარიც გამშვიდებს და კონკრეტული გადაწყვეტილების მიღებაში გეხმარება.  ამისათვის რუბრიკა „შენი ცხოვრება“  თავისი სტუმრებით  წარმატების მიღწევაში დაგეხმარება; გახდები უფრო თამამი, საკუთარ თავში დარწმუნებული; გაბედული პიროვნება, რომელიც მზადაა ყოველგავრი დაბრკოლების გადასალახად.

საუეკთესო მეგობარია განყოფილება „შენ და ის“. იგი გეხმარება ჰარმონიული ურთიერთობების დასამყარებლად საპირისპირო სქესთან. გეხმარება რომ ჩამოყალიბდე და გაერკვე რა გსურს  რეალურად. გესაუბრებიან სექსოლოგები თუ  ფსიქოლოგები… შეგხვდება ტესტებიც, რომელთა დახმარებითაც ბევრს შეიტყობ საკუთარი თავის შესახებ.

მნიშვნელოვანი და საიტერესო განყოფილება „ჯანმრთელობაც“. ექიმის რჩევები დაგეხმარება მკურნალობის სწორად შერჩევასა და ალტერნატიული გზების მოძიებაში.

ჟურნალი მუდამ გთავაზობთ საინეტრესო ინტერვიუებსა და რეპორტაჟებს, პორტრეტებსა თუ პროფილებს ცნობილი ადამიანების შესახებ. ესაა საშუალება პირველმა შეიტყოთ ვარსკვლავების პირადი ცხოვრების შესახებ და მუდამ ინფორმირებულნი იყოთ .

მაგალითად, დიასახლისებისათვის ყოველთვის მოიძებნება გემრიელი და უცხო კერძების მომზადების რეცეპტები. თუ გიყვართ მოდური ბრენდები, კოსმო გიამბობთ ახალი ფასდაკლებების შესახებაც; გაგაცნობთ სიახლეებს ხელოვნების, მუსიკისა თუ კინოს შესახებ. მოკლედ, იგი ეცდება ყოველმხრივ დააკმაყოფილოს მკიხთველის ინტერესი და გაითვალისიწინოს მისი სურვილები.

პირველივე გვერდიდან შეგექმდნათ  ერთგვარი წარმოდგენა გამოცემული  ნომრის შესახებ, რადგან აქ გამოტანილია ძირითი თემები. ჟურნალის გარეკანზე ყოველთვის რომელიმე ცნობილი და ლამაზი ქალბატონის ფოტოა გამოსახული. იგი თავიდანვე განგაწყობთ დადებითად და გაგიჩენთ სურვილს წაიკითხოთ, გაეცნოთ „კოსმოს“. გარეკანზე ყოფილან ისეთი სახეები, როგორებიც არიან მერლინ მონრო, ოდრი ჰეფბერნი, ბიონსე, კამერონ დიასი, რიანა და სხვა.

 

რაც შეეხება ჟურნალის ბოლო გვერდს, აქ გელით ასტროლოგიური ჰოროსკოპი.

„კომსომოპოლიტენის“  ერთგვარი დევიზია – სერიოზული პრობლემების პოზიტიური ხედვა.  ეს ჩანს ყოველ სტატიაში; ყოველ ნომერში. სწორედ ამგვარი ხედვით ცდილობს საკუთარი დანიშნულების განხორციელებას და ამ მიმართულებით უამრავ კითხვას სცემს პასუხს.

მისი აუდიტორია ძირითადად ქალბატონებისაგან შედგება, თუმცა ვისაც აიტერესებს  სილამაზე, მოდა, პოპულარული ადამიანების ცხვოვრება თუ ყოველდღიური საზრუნავი, მაშინ ჟურნალი ყველასათვისაა. მამაკაცს, რომელიც დაიტერესებულია ქალის ბუნების გაცნობით, აუცილებლად დაეხმარება კოსმო თავისი რჩევებით.

ყველაფერი კი მე-19 საუკუნეში დაიწყო და დღემდე გრძელდება. „კოსმოპოლიტენი“ კვლავ მილიონობით ქალისათვის  საყვარელი ჟურნალის სტატუსს ატარებს. მისი ისტორია იწყება ნიუ-იორკიდან, როცა „ შლიჰთ ენდ ფილდიმ“ დაარსა ჟურნალი, რომელიც განკთვნილი იყო მაღალი საზოგადოებისათვის. მისახვედრია, განვლილი გზა და ისტორია საჯმაოდ რთული, მოულოდნელობებით დატვირთული და მრავალფეროვანი იყო.

„კოსმოპოლიტენის“ პირველი ნაბიჯები გახლდათ ის, რომ იგი საოჯახო ჟურნალს წარმოადგენდა. გამოყიფილი იყო სპეციალური გვერდები პატარებისთვისაც. ამის შემდეგ სალიტერატურო გამოცემის სტატუსი შეიძინა და საბოლოოდ კი ლამაზი ქალის გზამკვლევად მოგვევლინა. იგი მალევე გახდა პოპულარული; ტირაჟმა 25 000-ს ეგზემპლარს მიაღწია. თუმცა სულ თავიდან საკმაოდ მოკრძალებული და მოსაწყენიც კი იყო, რადგან არ ჩანდა ნახევრად შიშველი ქალები, სითამამე და თავისუფლება.

დასაწყისი სრულიად განსხვავდება დღევანდელობისაგან. 1988 წელს ჟურნალის ახალმა რედაქტორი შეეცადა სიახლის შემატანას. გაჩნდა ფერადი ილუსტრაციები, ხელოვნების სამყარო და ამ გზით ჟურნალი დაუახლოვდა გლამურული ცხოვრების სტილს.

ამის შემდეგ იზრდება ტირაჟიც და იგი 400 ათასაც კი აღწევს. ამ პერიოდში კოსმოს მარკეტინგული გათვლა იყო ის, რომ რეკლამის ხარჯზე ჟურნალი თვითღირებულებაზე იაფად იყიდებოდა. შედეგმა გაამართლა და წარმატება მოიტანა.

სრულიად ახალი ფაზა იწყება 1905 წლიდან, როცა მეპატრონე გახდა უილიამ რენდოლდ ჰერთსი.  იგი „Hearst Corporation“-ის დამფუძნებელი გახლდათ. სწორედ მისი გამოგონილია პრინციპი –  მედია სკანდალებისა და ჭორების მეშვეობით ფულს აკეთებს. ამ პიროვნებას უკავშირდება ისეთი ჟურნალისტური ცნებები, როგორიცააა „ყვითელი პრესა“, „PR“ „მედიამაგნატი“. მისი მეშვეობით კოსმომ შეიძინა ლიტერატურული იერი და აქტიურად შეუდგა პროზის გავრცლებას.

ყველგან და ყველაფერში არის აღმავლობიდა და დაღმავლობის ეტაპები. ნებისმიერი გამოცემისა თუ სხვა მედიასაშუალების ისტორიაში წარამტებას ხშირად მოყვება წარუმატებლობა და ა.შ. ამ მხრივ არც „კოსმოპომლიტენია“  გამორჩეული და უკვე 1960-იანი წლებიდან ჟურნალისადმი ინტერესმა ნელ-ნელა იკლო. შემცირდა ტირაჟიც და საჭირო გახდა რაიმე ახლის, განსაკუთრებულის  მოფიქრება, რათა მკითხველი კვლავ მოეზიდა. ასეთ დროს კი გამოჩნდა ჰელენ გერლი ბრაუნი (ავტორი წიგნისა „სექსი და მარტოხელა ქალი“). სწორედ მისი რჩევითა და ოდნავ მოგვიანებით,  რედაქტორობითაც, 1965 წლიდან ჟურნალი თავიდან „იბადება“ და უკვე განკუთვნილია ახალგაზდა, მიზანდასახული ქალებისათვის.

ახალმა რედაქტორმა დაიწყო სექსუალური პრობლემების საჯაროდ განხილვა, აქტუალური გახადა იქამდე ტაბუდადებული თემები და სრულიად სხვა პროფილიც შეიძინა. ჟურნალი თავისუფლად ალაპარაკდა სექსუალური ცხოვრების შესახებ. ყოველივემ ბუნებრივია საზოგადოებაში აზრი ორად გაყო. იყვნენ მომხრეებიც და მოწინააღდეგენიც, მაგრამ ფაქტია, „სექსუალურმა რევოლუცია“  გასცდა ამერიკის ფარგლებს.

ამ მხრივ ყველაზე სკანდალური გვერდი ჟურნალის ისტორიაში მსახიობ ბერნტ რეინოლდსის გაშიშვლებული ფოტოა (1972 წ.), რამაც საბოლოოდ შესძინა ჟურნალს გაბედულობისა და სითამამის სტატუსი. საბოლოოდ დაიმკვოდრა ადგილი  სიშიშვლემ და სექსუალურობამ; თვისუფლებამ და დამოუკიდებლობამ. ამ გზით კი ბეჭდური მედიაც მეტად დემოკრატიული გახდა.

ეს ის გზაა, რომლითაც „კოსმოპოლიტენი“ ჩვენამდე მოვიდა. იგი დღესაც აქტუალურია და ქალების საყვარელი ჟურნალია. იბეჭდება 34 ენაზე და 100-ზე მეტ ქვეყანაში გამოიცემა. რიგ ქვეყნებში გამოიშვება მისი ვიდეო ვერსიაც.

თუმცა მას ხშირად ბრალს სდებენ ახალი თაობის გარყვნასა და ჰომოსექსუალიზმის ღია პროპაგანდაში, მაგრამ ფაქტია მყარად აქვს თავისი  ადგილი დამკვიდრებული.

კრიტიკოსები არ აღიარებენ სიახლეს, რაიმე უცხოს და რთულად  ეგუებიან ახალ ეტაპს, ამიტომაც ხშირად აკრიტიკებენ „კოსმოპოლიტენსაც“. თუმცა ჟურნალი, რამდენადაც ბანალურად არ უნდა ჟღერდეს, ყოველთვის იყო და იქნება  სექსლუალური თუ სოციალური ჩარჩოების გამათავისეფლებელი; იქნება ლიბერალური შეხედულებების გამტარებელი; დაიცავს განსაკურებულსა და განსხვავებულს.

„კოსმოპოლიტენი“ არის ჟურნალი ქალებისათვის. იგი განკუთვნილია ნებისმიერი სოციალური სტატუსის, რასის, რელიგიის აღმსარებლობის, ორიენტაციისა თუ იდეოლოგიისათვის. კოსმო გოგონა, ეს არის, ენერგიული, თავისუფალი და გაბეუდლი, თამამი და დამოუკიდებელი; ლამაზი და მხიარული. ცდილობს გახდეს უკეთესი და ბედნიერი.

„კოსმოპოლიტენი“ არ არის უბრალოდ ჟურნალი,  ეს ცხოვრების სტილია.

 

ვინსენტ ვან გოგი

თითქოს სიცოცხლე ძალას იკრეფს ყოველი ახალი ნახატით, თითქოს  სიციცხლე მრავალ ფერად იმოსება ყოველი ახალი შეხედვით, თითქოს სიცოცხლე არ მოძრაობს – ყოველი განვლილი წლით,                                                                  

თითქოს ყველაფერი უმოწყალოდ მიედინება და არაფერი ჩერდება ვან გოგთან ყოველი შეხებით. ყველაფერი მასში სუნთქავს მხატვრობის სიყვარულით, სიცოცხლის წყურვილით, რადგან მას არ აქვს არც ყოფა, არც რაიმის განსაკუთრებული სურვილი. აქვს უცნაური თვისება არსებობისა, არარსებული ვან გოგამდე და აღარც მის შემდეგ. მხოლოდ მისი, განსაკუთრებული. ვიღაცისთვის ყველაფერი ვარსკვლავებით დაიწყო, ვიღაცისთვის სულაც არ დაწყებულა. ალბათ მსგავსი ემოცია ეწვევა ყველას ვინც ცდილობს იმ ძლიერი შთაბეჭდილების გაანალიზებას, რომელსაც ვან გოგი ტოვებს.

ვან გოგი ანალიტიკოსია ხელოვნებაში.  არ მგონია რომ მას წამიერების დაფიქსირება სურდეს, სინათლე და ჩრდილი მას არ აინტერესებს, ისევე როგორც, სიმდიდრე და სიღარიბე. ადამიანი და ბუნება? შესაძლოა. მას აინტერესებს ხელოვნება ამ ყველაფრის კონტექსტში – ადამიანის, ბუნების, საზოგადოების, თავად მხატვრობის.

უამრავი ავტოპორტრეტი – ეს არის მრავალჯერადი ცდა გააღწიოს ხელოვნების კულისებში, რათა იქ აღმოჩნდეს ერთი ერთზე შემოქმედთან. ეს არის ცდა ესაუბროს თავის ორეულს. ნახატი თავად ვან გოგი ხდება.

„ვაღიარებ რომ არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ვარსკვლავების დანახვა ყოველთვის ოცნების გუნებაზე მაყენებს” – ვან გოგი.

შესაძლოაა ამიტომაც  არის, რომ სიცოცხლის უკანასკნელ წლებში,კერძოდ, არლში ყოფნისას, ვან გოგი ხშირად უბრუნდებოდა ღამის თემას. არლში მან ღამის ორი შესანიშნავი პეიზაჟი დახატა:”კაფეს ტერასა საღამოს ფორუმის მოედანზე“  და “ვარსკვლავებიანი ღამე მდინარე რონაზე.” ორივე ტილო 1888 წლის სექტემბერშია  შექმნილი.

არლში, როდესაც ის ღამღამობით ქუდის ირგვლივ დამაგრებული სანთლების შუქზე ხატავდა, სურდა, “ეპოვა ხერხი, რათა ჩვენთვის დაემტკიცებინა, რომ არსებობს საშუალება, რომელსაც შეუძლია ასე დაგვამშვიდოს, რომ თავი უბედურად და დამნაშავედ აღარ ვიგრძნოთ.” მისი აზრით,ფერწერა შეიძლებოდა დამსგავსებოდა მუსიკას, რომელიც ლოცვასავით მხურვალედ უნდა იყოს განცდილი.ორატორიის ნოტები იგივე ფერებია.

მიუხედავად იმისა რომ ამ დროისთვის ვან გონგი უარს ამბობს რელიგიაზე, ის წერს „ მე ჯერ კიდევ მჭირდება, -თავს მივცემ უფლებას ვთქვა ეს სიტყვა-  რელიგია. ამიტომაც ღამით გავედი გარეთ და დავიწყე ვარსკვლავების ხატვა“.

ვფიქრობ არ შევცდები, თუკი „ვარსკვლაბენიან ღამეს“  ვუწოდებ ვან გოგისერთ-ერთ  ყველაზე პოპულარულ ქმნილებას. ნახატს მომენტალურად ცნობენ. მისი სტილი უნიკალურია. „ვარსკვლავებიანი ღამე“ შთააგონებს პოეტებს, მასზე წერენ წიგნებს. უცნაურია, მაგრამ თავად ვან გოგი ძალიან ცოტას საუბრობდა ამ შედევრზე, განსხვავებით მისი სხვა ნახატებისგან.  „ვარსკვლავებიან ღამეს“ ვან გოგი წერდა სან რემის საავადმყოფოში. ის იქცეოდა სპონტანურად და მოულოდნელად. მხატვარს ტანჯავდა სიგიჟე. უმნიშვნელოვანესია, რომ ნახატი მან შექმნა მეხსიერებით.

„ვარსკვლავებიანი ღამე“ იწვევს უამრავ ერთმანეთის გამომრიცხავ ემოციას, დაწყებული სევდიდან დამთავრებული მარადისობის უდიდესი წყურვილით. ნახატზე ჩანს როგორც დაუსრულებლობა, ქაოსი, ასევე საოცარი წყობა, სიმშვიდე.შემიძლია ვთქვა, რომ ნახატის ყოველი ნახვისას ჩნდება განსხვავებული, მაგრამ მუდამ უცნაური, მისტიკური შეგრძნება.  „ვარსკვლავებიან ღამეს“ ვერ მოსწყდები, ის თითქოს გამშვიდებს, გადუნებს, მაგრამ იქ, სადღაც ღრმად გულში, ჩნდება ამბოხების, ხმაურის, და ბოლოს, სიცოცხლის უდიდესი წყურვილი.

იცოდე ადამიანზე რაღაც, ნიშნავს მიუახლოვდე მას, თუნდაც ცოტაოდენ. ასე ითვლება. მაგრამ რაც უფრო ვიცნობთ ვან გოგს, მით უფრო ნაკლებად ვიგებთ  მის პიროვნებას და მისი მხატვრობის გზავნილებს. ამბობენ, ქალაქ არლის ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში, სადაც ვან გოგი იმყოფებოდა, დღემდე დალუქულია ოთახი, რომელშიც მხატვარმა წლის განმავლობაში დაწერა ოთხ ასეულამდე ნახატი. ამისათვის ის იყენებდა მხოლოდ ერთ პერსპექტივას – პატარა ფანჯარას. დღემდე ამ ოთახის იატაკზე შენარჩუნებულია საღებავი, რომელიც გენიოსის ფუნჯიდან ჩამოედინებოდა, დგას მოლბერტი და საწოლი. ვინ იცის, იქნებ ეს ყოველივე სიმართლეს შეესაბამება და მართლაც არსებობს უდიდესი მისტიციზმით და გენიის სულით გაჯერებული ოთახი.

ადამიანი უმალ ხდება საიდუმლო, როცა ჩვენ მისი გაგება გვსურს. ხელოვნება ამ საიდუმლოს ხსნის, ხელოვანი სხვის საიდუმლოსთან შეხებისას, თავისას ხსნის. ვან გოგის საიდუმლო შეგვიძლია გავხსნათ, მაგრამ საიდუმლოში ადამიანი არ ჩანს.

ალ პაჩინო – „ნათლიმამა“

ერთხელ მან თქვა: „მე მსახიობიბისათვის გავჩნდი“

სოციალურ ქსელზე, facebook,  ჩავატარე გამოკითხვა:  რომელია ალ პაჩინოს ყველაზე დასამახსოვრებელი კინოროლი, რით დაიწყო მისი აღიარება და რითია განსაკუთრებული?

უმრევლესობამ ყველაფრის დასაწყისად „ნათლიმამა“ დაასახელა.

როდესაც საუბარს ვიწყებთ ამ მსახიობის  შესახებ, უმეტესობას სწორედ ეს ფილმი  გვახსენდება.  მაიკლ კორლეონეს როლით, საბოოლოოდ მოიხვევჭა სახელი;  იგი აღიარეს და მსოფლიოს ერთ-ერთ საკეთესო მსახიობად მონათლეს. მიზეზი მარტივია: ითამაშა გენიალურად, კინოკრიტიკოსებმა უმაღლესად შეაფასეს და მაყურებელსაც შეუყვარდა. თანაც შეუყვარდა ისე, რომ ამ ფილმს რამდენეჯერმე უყურებს და მაინც არ ბეზრდება.  რაც მთავარია, მისი როლი ყველა დროის გამორჩეული და საუკეთესო როლების სიაში შევიდა. ამიტომაცაა, რომ „ნათლიმამას“სახე დღესაც ბევრისათვის მისაბაძი;  ძლიერების სიმბოლო და სტატუსია.

მშობლები მალვე დაშორდნენ ერთმანეთს და ამ ფაქტით გამოწვეული სტრესი ბავშვობიდან მოყვებოდა, სკოლა და მეცადინეობა არასოდეს ჰყვარებია, დიდად რაიმით გამორჩეულიც არ ყოფილა. ერთადერთი  რაც სიამოვნებდა თეატრთან შეხება იყო. მოკლედ, ნიუ-იორკში დაბადებული ახაგაზრდის ცხოვრებაში ბევრი რამ იღბალმა და გამართლებამ მოიტანა.  როგორ?

 ყველაფერი ერთი შეხედვით არასერიოზულად და ზედაპირულად დაიწყო. ფილმის მომავალ გმირს დიდად არ იზიდავდა კინომსახიობობა და მხოლოდ თეატრის სცენას უკავშრებდა თავის მიზნებს.  თუმცა უკვე 1971 წლიდან როგორღაც კინომოღვაწეობაც დაიწყო და დღემდე არ შეჩერებულა.  „ნათლიმამადე“ ორ ფილმში გადაიღეს. სწორედ პირველი კინოროლიდან („პანიკა ნილდ-პარკში“) ნიუ-იორკელი მსახიობი   შეამჩნია   ფრენსის ფორდ კოპოლამ. მიუხედავად ასეთი  ძლიერი რეჟისორის ინტერესისა, ალ პაჩინომ შემოთავაზება – ეთამაშა მაფიის ნათლიმამა, გულგრილად მიიღო. მას არც უფიქრია, რომ ეს მსოფლიო დიდებას მოუტანდა ან როგორ ეფიქრა, როცა მაიკლ კორლეონეს როლის მორგებას ცდილობდენ რობერტ რედფორდი, უორენ ბიტი, ჯეკ ნიკოლსონი, რაიან ონილი, რობერტ დე ნირო. ამ ყველაფრის ფონზე რეჟისორ, ფრენსის ფონ კოპოლას დაჟინებული მოთხოვნა ოდნავ სასაცილოდაც კი ჟღერდა. სინამდვილეა ისიც, რომ კინოსტუდია „პარამაუნტის“ ხელმძღვანელობამ კანდიდატურაზე უარი თქვა და პაჩინო დაახასიათა, როგორც ულამაზო, არაწარმოსადეგი. პროდიუსერები ვერ აფასებდნენ იმ მსახიობის შესაძლებლობებს, რომლის სიმაღლე 160 სმ-ია. ყოველისშემძლე მაფიოზისათვის ეს შეუფერებელი მიაჩნდათ. ამის შემდეგ, არც ისაა გასაკვირი, რომ ჯერ კიდევ გადაღების დაწყებამდე  მას სტუდიურ კულუარებში მეტსახელად „ჯუჯა“ შეარქვეს.   ასეთ გარემოში პაჩინოსათვის ბრძოლასა და მონდომებასაც არ ჰქონდა აზრი, ამიტომ სინჯებზე მისულმა ტექსტიდან ერთ სტრიქონიც არ იცოდა ხოლმე.

 მიუხედავად კინოსტუდიის შეხედულებისა;  პროდიუსერების წარმოუდგენლობისა და მთლიანად სტუდიის ირონიული დამოკიდებულებისა, კოპოლამ თვალებისათვის თავის ფავორიტს „გენიოსი“ შეარქვა და ბოლოს დაიცვა ალფრედო. საბოლოოდ, როლი სწორედ ალ პაჩინოს ერგო, რადგან რეჟისორს ასპროცენტიანი იტალიელი სჭირდებოდა.

„ამერიკაში ყველა, ვინც თავს იტალიელად ასაღებს, სანახევროდაა იტალიელი, ჩემ გარდა. ჩემს შემთხვევაში გაუზავებელ ხსნარს იღებთ“- თქვა მსახიობმა.

მისი წინაპრები ხომ ემიგრაციაში სიცილიიდან გაემგზავრნენ და თან იმ ქალაქიდან, რომელსაც კორლეონე ჰქვია. რა თქმა უნდა,  დამთხვევა (მე მაინც არ მჯერა შემთხვევითობის და რავიცი).

„ნათლიმამასა“ და „ნათლიმამა 2“-სათვის ალ პაჩინო „ოსკარზე“წარადგინეს. აქედან იწყება  ტრიუმფი და აღმავლობა; ერთ როლს მეორე მოყვა. მან  არერთი დასამახსოვრებელი სახე შექმნა, მაგრან „მაფიის ნათლიმამობა“ მაინც გამორჩეულია და ცალკე დგას.

„ჩემი მელანქოლიური სახე მაიკლ კორლეონესაგან წარმოიშვა. ნიუ-იორკის ქუჩებში ხშირად მაიკლს მეძახიან. ზოგჯერ თავად მგონია, რომ სწორედ ისა ვარ. იგი ყოველთვის მდევს და ჩემი ცხოვრებაც  მის გარეშე წარმოუდგენელია.“

მაყურებლის წინასწარი განწყობა გამომავალ ფილმზე, რომელშიც იგი მონაწილეობდა,  დიდი და მოუთმენელი იყო . ამიტომაც, ივსებოდა სალაროები და კინოთეატრებში ბილეთი, როგორც წესი, საკმარისი არასდროს იყო. როლებში ასეთი გაბედული და ინდივიდუალური სახის შექმნისათვის კინოკრისტიკოსები მას ქებას არ აკლებდნენ.

ზედმეტია იმ გაბედულობასა და „სითამამის“ შესახებ საუბარი,  როცა მან უარი განაცხადა ფილმებზე: „ლამაზმანი“; „4 ივლისს დაბადებული“; „კრამერი კრამერის წინააღმდეგ“; „აპოკალიფსი დღეს“; „ვარსვლავური ომები“… ეს ის როლებია, რომლეზეც ნებისმიერი ცნობილი კინოვარსკვლავი საიმოვნებით დათანხმდებოდა, მაგრამ ალ პაჩინო აქაც „სხვანაირია“. ასეთი გადაწყვეტილება მხოლოდ საკუთარ თავში ბოლომდე დარწმუნებულ ადამიანს თუ შეეძლო.

 აქ კარგად ჩანს ის, რომ პაჩინოს არც ისე ტკბილი ხასიათი აქვს. ამას თვითონაც აღიარებს და ამბობს : „ნამდვილი მსახიობი ემოციონალურ ათლეტად გადაიქცევა. ეს პროცესი მტკივნეულია და აუცილებლად ასვამს დაღს პიროვნებას“.

პაჩინოს ხასიათის თავისებურება კარგად ჩანს ზოგადად მის პირად ცხოვრებაშიც.  „ნათლიმამის“ შემდეგ გარკვეული პერიოდით მისი კარიერული წინსვლები დაეცა და საერთოდ გაქრა ეკრანიდან. მოულოდნელი პოპულარობით გამოწვეული სტრესი იმდენად დიდი იყო, რომ   დეპრესის პერიოდი დაიწყო. .. „ჰოლივუდის პატრიარქი“ რამდენიმე წლით თავის ბინაში ჩაიკეტა და ახალი მეგობარიც გაიჩინა ალკოჰოლის სახით.

ალ პაჩინო ყოველთვის მინიშნებით საუბრობს, მას ყოველთვის არაპირდაპირი, ირიბი საუბარი ახასიათებს. მძიმე პერიოდის შესახებაც ამბობს,“-  „პოპულარობისა და ყურადღების ცენტრში ყოფნის პერიოდში მეჩვენებოდა, რომ ყველაფერი მე მემორჩილებოდა. სიგიჟეა, მაგრამ ვცდილობდი სიმთვრალის დამორჩილებასაც. ახლა, საბედნიეროდ, აღარ ვსვამ. უკვე მრავალი წელია ეს მავნე ჩვევა დავძლიე“.

ამის შემდეგ „მაფიის ნათლიმამა“ კვალვ უბრუნდება კინოსამყაროს. აღარ სვამს და ამ კუთხით მისი პირადი ცხოვრებაც დალაგდა, თუმცა სიყვარულში დიდად არასდროს გამართლებია.  ფარხმალს არც სოლიდურ ასაკში ყრის  და ამიტომაცაა, ერთ დღესაც პრესის პირველ გვერდებზე რომ დაიბეჭდაა: „ნათლიმამა სამოცი წლის ასაკში მამა გახდა“. მის ცხოვრებაში ბევრი ქალი და ბევრი ურთიერთობა ყოფილა, თუმცა პაჩინო არასდროს დაქორწინებულა –  „ორჯერ კინაღამ შევცდი, მაგრამ ქორწინების არ მჯერა.  

წარმატება და აღიარება მასთან ადვილად მოვიდა. ამისათვის მხოლოდ ერთადერთი ფილმი, „ნათლია“, იყო საჭირო.

„ყველაზე რთული როლი ჩემს კარიერაში, ალბათ, მაინც „ნათლიაში“ ვითამაშე. მაშინ სრულიად ახაგაზრდა ვიყავი; გამოუცდელი, მოუმზადებელი და ვგრძნობდი დიდ ფსიქოლოგიურ ზეწოლას. ეს როლი აღმოჩნდა ჩემთვის დიდი გამოცდა. მან, რა თქმა უნდა, ცხოვრების ყველაზე საიტერესო კარი გამიღო“.

ფილმის გამოსვლის შემდეგ ყველაფერი იცვლება, ერთ  ჩვეულებრივ მსახიობს ყველაზე ცნობილი კინოსტუდიები უღებენ კარს და იწყება ეიფორიაც.  მას ქუჩაში ხშირად მაიკლ კორლეონეს სახელითაც მიმართავენ.

 „ადამიანებმა სრულიად გამაიგივეს კორლეონესთან. ქუჩაში ხშირად მომმართავდნენ, როგორც მაიკლს და ხანდახან ჩემი თავი კორლეონეც მეგონა,“-იხსენებს მსახიობი.

 ჰონორარი ფილმისათვის შეადგენდა 35 ათას დოლარს (დღევადელი ვალუტის კურსით 7 მილიონი დოლარი) და რაც ყველაზე მთავარია, ოსკარის პირველი ნომინაციაც მიიღო.  სახელის მოხვეჭის შემდეგ კი ჰონორარიც იზრდება და  ჯილდოებიც მატულობს. პირველ ოსკარს მოყვება ოქროს გლობუსი, ემი, ტონი და სხვა.

საერთოდ მას საკმაოდ უცნაური ცხოვრებისეული ციკლები აქვს. კინოში ოცდაათი წლის მოვიდა და ათ წელიწადში ყველაფერი მოასწრო, რაზეც კი შეიძლება იოცნებო. უკვე მეექვსე ათწლეულის შემდეგ პირველად იგრძნო,  რომ რაღაცას მიაღწია, გათავისუფლდა.

„გადაღებისას მოლოდინში მყოფს, როლი უკვე აღარ მტაჯავს. ათ წუთში შემიძლია როლში შევიდე“.

 არადა სულ თავიდან თავის პრემიერაზე „ნათლიმამას“ ნახვაც კი არ შეეძლო. მხოლოდ ოცდახუთი წლის შემდეგ, საიუბილეო ჩვენებაზე უყურა საკუთარ თავს. სარკეში ცქერას ვერასდროს იტანდა. ადრე იმისიც ეშინოდა, რომ საკუთარი გვარი კინოკარიერისათვის არ ივარგებდა და სონი სკოტის ფსევდონიმის აღებაც კი დააპირა. თუმცა დრომ გაათამამა და მეტი ძლიერებაც შესძინა.

„ჩემი კარიერის განმავლობაში მივხვდი, რომ არამარტო უნდა მოირგო გმირის ტყავი , არამედ მასთან ერთად უნდა იცხოვრო და მოკვდე კიდეც. სხვანაირად ეკრანზე დამაჯერებელი ვერ იქნები. როდესაც ვთამაშობ პოლიციელს, მუდმივად ურთიერთობა მაქვს პოლიციელებთან, როცა- ჟურნბალისტს, საათობით ვზივარ რედაქციაში“,-ამბობს მსახიობი. ამის შემდეგ, ბუნებრვია არც ისაა  გასაკვირი, რომ  ფილმში „მაფისს ნათლიმამობა“ მან ბოლომდე მოირგო და გაითავისა.

ეს ის ფილმია, რითაც თეატრის მსახიობს  კინოც შეუყვარდა და მთელი დარჩენილი ცხოვრებაც მას მიუძღვნა. მაყურებლის სიყვარული, აღიარება, დაფასება – ყველაფერი ეს არის მთავარი და პირველი მის ცხოვრებაში.

„ცხოვრების მეორე ნახევარში ხვდები, რომ გვირაბში უკანდასაბრუნებელი ბილეთის გარეშე მიქრიხარ. შორს ის მთა მოსჩანს, სადაც შენი უკანასკნელი გაჩერებაა, მაგრამ სანამ იქ მივსულვარ მინდა იმის კეთება გავაგძელო, რასაც ვაკეთებ“.

ყოველთვის აღნიშნავს, რომ ბედნიერება და წარმატება; ყველაზე და ყველაფერზე დიდი,   „მაფისს ნათლიმამობით “ დაიწყო.

რამდენიმე კვირის განმავლობაში 25 ათასმა ბრიტანელმა კინოს მოყვარულმა მონაწილეობა მიიღო ერთ-ერთი ტელეარხის მიერ ჩატარებულ გამოკითხვაში. მათ გამოავლინეს საუკეთესეო კინოვარსკვლავი. პირველი ადგილი მაიკ კორლეონეს როლისათვის აღიარებულ სურათში „ნათლია“, ამერიკელ მსახიობს ალ პაჩინოს ერგო.

შეკითხვაზე, გიყვართ მაიკლ კორლეონე?

მშვიდად და დარწმუნებით პასუხობს : „მე მიყვარს იგი. მე მიყვარს ჩემი გმირები ისე, როგორც მხატვარს უყვარს თავისი ნახატი მაშინ, როცა ჰქმნის. როდესაც მე ამ ფილმში ვთამაშობდი, არ მქონდა შეგძნება, რომ კამერა მიღებდა; თითქოს ყველაფერი სინამდვილეში ხდებოდა და მე ამას ვგძნობდი.  მე მიყვარს იგი.“

“ქართული ოქროს ბირჟა”

წინა საახალწლოდ ერთ-ერთი მთავრი თემა საჩუქარია. თუ თქვენი ჯიბის ფული გაწვდება იმას, რომ საჩუქარი გასცდეს ტკბილეულს, ნაძვის ხის სათამაშოს, ან ბრელოკს დრაკონის გამოსახულებით; პირდაპირ რომ ვთქვათ თუ თქვენი ჯიბის ფული შეძლებს  ოქროს, ვერხცხლის ან ლამაზი ბიჟუტერიის შეძენას, მაშინ ქართველი მყიდველის უმეტესობა აუცილებლად შეივლის იმ ერთ-ერთ „ისტორიულ“ ადგილას, რომელსაც „ოქროს ბირჟას“ ეძახიან. ისოტრიული იმიტომ რომ ნამდვილად დიდი ხანია რაც არსებობს და მახსენებს დროს, როცა ჯერ კიდევ პატარა, სკოლს მოსწავლე  ბავშვი, როგორ დავყვებოდი დედას. მახსოვს ემოციები და ჩემი ბავშური ნატვრა: „ეს ყველა ოქრო ჩემი რომ იყოს, ხომ ნამდვილი პრინცესა ვიქნებოდი.“ ხშირად გამყიდველობაც მინატრია. ამ შემთხვევაში დაქალის დაბადების დღეზე წასულს ყოველთვის შემეძლებოდა ჩემი სამეგობროს გაოცება, როცა მე ლალის, ფირუზის, თუნდაც ბრილიანტის ყელსაბამით მოვიწონებდი თავს.

„ოქროს ბირჟა“ მხოლოდ ამის გამო არ არის განსაკუთრებული ადგილი. დაკვირვებული თვალი (თანაც დიდი დაკვრივება სულაც არ სჭირედება) ადვილად შეამჩნევს, რომ ყიდვა-გაყიდვის გარდა, აქ ნამდვილი ქართული ხასიათი გადაგეშლება; თავისი პრობლემებით, სურვილებით, გემოვნებით, კულტურით და ა.შ.

როგორც ყველგან აქაც უამრავ ნაცნობს შეხვდებით. ისუბრებთ, „იჭორავებთ.“ გამყიდველებიც საიტერესო ინტერპრეტაციით განიხილავენ თქვენს ჩაცმულობას, ლურჯ თავსაფარს, რომლითაც ასე იწონებთ თავს, თქვენს სამკაულებზე (თუ რა თქმა უნდა გიკეთიათ) ხომ ლაპარაკი ზედმეტია. აქვე შეგიძლიათ მიირთვათ ცხელი ყავა; შეგიძლიათ ისაუზმოთ, ისადილოთ და თქვენ წარმოიდგინეთ ფეხსაცმელიც კი შეიძინოთ. როგორ? ძალიან მარტივად…

გამყიდველის დახლთან აუცილებლად ჩამოივლის წელზე ქამარშემორტყმული (საფულის დანიშნულებას ატარებს) მძიმეწონიანი ქალი, რომელიც ყავას ჩამოატარებს. იქვე გამოჩნდება მეორეც. მისი მენიუ, მაგალითად ოთხშაბათობით, შეადგენს ცხელ პიურეს კატლეტითა და საწებლით; სურვილისამებრ მარილის მოყრაც შეგეძლებათ.

„ოქროს ბირჟის“ გამყიდველებს არ აქვთ ოფიციალური შესვენების დრო, ამიტომ ვაჭრობის პარალელურად შეექცევიან და ხშირად კლიეტსაც სთავაზობენ ხოლმე. სწორედ ამიტომ აქ თავისებური ხიბლიცაა, როცა ცალი ხელით მყიდველს ოქროს აწვდი და ცალით კი ვაშლს კბეჩ; ილუკმები, ან სულს უბერავ ცხელ პიურეს.

საჩუქრის შეძენის პარალელურად დროს არ კარგავთ, რადგან იქვე ეცნობით ახალ ამბებს. პოლტიკა, ქართველების ასე საყვარელი თემა, ბუნებრივია აქაც მნიშვნელოვანი საკითხია. ამიტომაც სულაც არ გექნებათ იმის შეგძნება, რომ სახლიდან გამოსული, ვერ უყურებთ ტელევიზორს და ვერ ეცნობით ამბებს. „ოქროს ბირჟა“  ოპერატიულად მოგაწვდით ინდორმაციას ივანიშვილის ახალ კომეტარების, პრეზიდენტის ვიზიტების შესახებ კახეთსა და ქუთაისში…

წერით შევეცადე გადმომეცა  ამ განსაკუთრებული ადგილის განსაკუთრებული დანიშნულების შესახე. თუმცა მერწმუნეთ (და ვიცი რომ მერწმუნებით) ასე საუბრით მხოლოდ „თეატრია“ ეს ყველაფერი. იმისთვის, რომ იხილოთ ნამდვილი „კინო“ თავად შეიარეთ და საჩუქარს თუ ვერ შეიძენთ, უბრალოდ დაათვალიერეთ მაინც. ახალი წელი და კარგი განწყობა ხომ მეგობრობენ ერთმანეთან. 🙂

ჰაჰაჰა

მომხიბვლელი ავტორების ხიბლიანი ბლოგი

დავიწყებთ სულ თავიდან და გეტყვით, რომ ჩვენ ვართ სტუდენტები. ვსწავლობთ ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტზე, ჟურნალისტიკის განხრით.

თქვენთან მეგობრობას ვეცდებით მე, სალომე ლემონჯავა და კესო ფარულავა.  ხშირად გაგაცნობთ საიტერესო ინფორმაციებსა და სხვა სახის სიახლეებს. 

ყოველგვარი ამბიციურობისა და ზედმეტობის გარეშე, ასე პირდაპირ და მარტივად გეტყვით, რომ ვართ მომხიბვლელი  და სწავლაში საკმაოდ წარმატებული სტუდენტები.  გვაქვს კონკრეტული მიზანი, რომელსაც აუცილებლად  მივაღწევთ. არც ესაა ამბიციური ნათქვამი, რადგან ჩვენ ყველანაირი რესურსი და შესაძლებლობა გვიწყობს ხელს, ვიყოთ კარგად, კარგად და კიდევ ერთხელ ან სამჯერ  კარგად.

როგორც ყველა ქალს, ჩვენც  შემოგვიტევს ხოლმე ქალური სურვილები… გვინდება “შანელი”,  ცოტაც და “ბოტოკსზეც” ვიფიქრებთ, ვგეგმავთ თბილისის fashion ადგილების დაპყრობას, რატომაც არა “cartier”…. 

ცუდ და “ხამუშა” თვისებებს რაც შეეხება, ეს იმდენად მძიმე და ცალკე თემაა, ამის შესახებ მოგვიანებით ვისაუბრებთ. გპირდებით ამ შემთვხვევაშიც ვიქნებით პირდაპირები და ზედმეტ ამბიციებს მოკლებული ჟურნალისტები.

უმეტესად ვისაუბრებთ ჟურნალისტურ თემებზე, აქტუალურ საკითხებზე, თუმცა გპირდებით ყოველი ჩვენი პოსტი გემრიელი და მომხიბვლელი იქნება :))